Liczba katolików: 2400

Do parafii należą:

miejscowości: Turośń Kościelna, Borowskie Gziki 3 km, Czaczki Wielkie (część rodzin) 3 km, Dobrowoda 6 km, Hołówki Duże 5 km, Hołówki Małe 3 km, Iwanówka 2 km, Juraszki 1 km, Kowale 5 km, Piećki 3 km, Pomygacze 4 km, Simuny 6 km, Stoczki 6 km, Szerenosy 2 km, Turośń Dolna 3 km.

Rys historyczny:
Parafia zawdzięcza powstanie właścicielowi dóbr turośniańskich, sędziemu ziemskiemu bielskiemu, Jerzemu Raczce Puczyckiemu. W 1515 r. wraz z żoną i synami ufundował w Turośni parafię i pierwszy, drewniany kościół pod wezwaniem Trzech Króli, św. Anny i Dziesięciu Tysięcy Żołnierzy. Świątynia spłonęła w 1638 r. Wkrótce odbudowana, służyła wiernym do początków XVIII stulecia. Ówczesnymi kolatorami kościoła była rodzina Zaleskich. W 1723 r. Jan, chorąży nurski i starosta suraski, zbudował nową drewnianą świątynię. Dopiero ten kościół otrzymał wezwanie Świętej Trójcy, które nosi do dnia dzisiejszego. W wielkim ołtarzu zawieszono obraz Świętej Trójcy pędzla Szymona Czechowicza, a od 1749 r. w parafii rozpoczęło działalność bractwo poświęcone Trójcy Przenajświętszej.
W latach 1778-1783 obecny kościół barokowy zbudował starosta borecki, Wiktoryn Zaleski. W listopadzie 1783 r. proboszcz, ks. Piotr Paweł Wyszyński poświęcił go z upoważnienia bp. Ignacego Jakuba Massalskiego. Pod koniec XVIII w. w skład parafii wchodziły: wieś i dwór Turośń Kościelna, dwór i folwark w Buzunach, wieś i dwór Dołki, Dobrzywoda, Stoczek, Kowale, Turośń Dolna, Iwanówka, Juraszki i Szeronosy. W 1809 r. z parafii suraskiej przeszły do Turośni kolejne miejscowości: Rostołty, Simuny, Hołówki Małe i Wielkie, Pomigacze, Drozdy, Czaczki Małe i Wielkie, Chodory oraz Borowskie Gziki.
W latach 1790-1815 proboszczem turośniańskim był ks. Ignacy Rakowski, pierwszy archidiakon białostocki (1808-1815). Inną wyróżniającą się postacią był ks. proboszcz Klemens Morawski, aresztowany przez władze carskie za wspieranie Powstania Styczniowego. Zbyt małe wnętrze kościoła parafialnego powiększono już w połowie XIX w., wybijając ścianę dzielącą nawę i kruchtę. Rozbudowa okazała się niewystarczająca. W latach 1879-1882 proboszcz, ks. Adolf Korkuć powiększył kościół parafialny o dwie nawy boczne, kruchtę oraz drewnianą wieżę.
W 1932 r. wnętrze kościoła odremontowano, wykonano polichromię w prezbiterium oraz pozłocono i posrebrzono elementy wyposażenia. Wiązało się to z przygotowaniem świątyni do konsekracji, której dokonał abp Romuald Jałbrzykowski 30 sierpnia 1933 r. Miało to miejsce za czasów ks. proboszcza Józefa Wołejki, jednego z najdłużej posługujących kapłanów w parafii Turośń Kościelna (1921-1969).
Od 1991 r. proboszcz, ks. Eugeniusz Bida, prowadził kompleksowe prace remontowe i konserwatorskie we wnętrzu kościoła, dzięki którym m.in. przywrócono pierwotną formę ołtarzom. Podczas prac w 1992 r. w posadzce pod ołtarzem nawy bocznej odkryto marmurowe epitafium Przecława Monwida Irzykowicza (zm. 1616). W 1995 r. świątynia wraz z dzwonnicą i cmentarzem przykościelnym została wpisana do rejestru zabytków.

Kaplice na terenie parafii:

• Szerenosy - 2 km od kościoła parafialnego, murowana, zbudowana w 1900 r. pod wezwaniem Najśw. Serca Pana Jezusa. Nabożeństwo odprawia się w uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła.
• Iwanówka - 2 km od kościoła parafialnego, murowana z cegły, zbudowana po II wojnie światowej. Odprawiane jest nabożeństwo wioskowe w uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego.
• Pomygacze - 3 km od kościoła parafialnego, murowana, zbudowana w 1930 r. pod wezwaniem św. Rozalii. Nabożeństwo wioskowe odprawia się w dzień św. Rozalii.

Cmentarz grzebalny:

• Stary: 500 m od kościoła parafialnego, pow. 1 ha, założony w 1778 r. (obecnie zamknięty).
• Nowy: położony obok cmentarza starego. Założony w 1993 r., pow. 1,07 ha. Ogrodzenie żelbetonowe typu włoskiego wykonane 10 VII 1993 r.; centralnie na cmentarzu są umieszczone krzyże na postumencie betonowym z naturalnym głazem ołtarzowym. Pomnik wykonany według projektu Stanisława Olszewskiego. Cmentarz zamykany jest żelazną bramą, kutą przez kowala Grzegorza Prużyńskiego.