PIERWSZE CZYTANIE

Rdz 41, 55-57; 42, 5-7. 14-15a. 17-24a

Bracia Józefa przybywają do Egiptu

Czytanie z Księgi Rodzaju

Kiedy w Egipcie głód zaczął się dawać we znaki, ludność domagała się chleba od faraona. Wtedy faraon mówił do wszystkich Egipcjan: «Udajcie się do Józefa i czyńcie, co wam powie». Gdy był głód na całej ziemi, Józef otwierał wszystkie spichlerze, w których było zboże, i sprzedawał zboże Egipcjanom, w miarę jak w Egipcie głód stawał się coraz większy. Ze wszystkich krajów ludzie przybywali do Egiptu, by  kupować zboże od Józefa, gdyż głód wzmagał się na całej ziemi.

Poszli więc synowie Izraela wraz z innymi, którzy tam również się udawali, aby kupić zboża, bo głód był w Kanaanie.

Józef sprawował władzę w kraju i on to sprzedawał zboże wszystkim mieszkańcom tego kraju. Bracia Józefa, przybywszy do  niego, oddali mu pokłon, padając na twarz. Gdy Józef ujrzał swoich braci, poznał ich; jednak udał, że jest im obcy, i przemówił do nich surowo tymi słowami: «Skąd przyszliście?» Odpowiedzieli: «Z Kanaanu, aby kupić żywności». Józef rzekł do nich: «Jest tak, jak wam mówię: jesteście szpiegami! Takiej próbie będziecie poddani, na życie faraona!» I oddał ich pod straż na trzy dni.

A trzeciego dnia Józef rzekł do nich: «Uczyńcie to, jeśli chcecie ocalić życie – bo ja czczę Boga. Skoro jesteście uczciwi, niechaj jeden wasz brat pozostanie w więzieniu, w którym was osadzono, wy zaś idźcie, zawieźcie zboże dla głodnych waszych rodzin. Potem przyprowadzicie do mnie najmłodszego brata waszego, aby się potwierdziły wasze słowa i nie spotkała was śmierć».

I tak uczynili. Mówili między sobą: «Ach, zawiniliśmy przeciwko bratu naszemu, patrząc na jego strapienie, kiedy nas błagał o  litość, a nie wysłuchaliśmy go! Dlatego spadło na nas to nieszczęście». Ruben zaś tak im wtedy powiedział: «Czyż nie mówiłem wam: Nie dopuszczajcie się przestępstwa względem tego chłopca; ale nie usłuchaliście mnie. Toteż teraz żąda się odpowiedzialności za jego krew!»

Nie wiedzieli zaś, że Józef to rozumie, bo rozmawiał z nimi przez tłumacza. Józef, odszedłszy więc od nich, rozpłakał się. Potem wrócił do nich i rozmawiał z nimi.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 33 (32), 2-3. 10-11. 18-19 (R.: por. 22)

Refren: Okaż swą łaskę ufającym Tobie.

Sławcie Pana na cytrze, *
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
Śpiewajcie Mu pieśń nową, *
pełnym głosem śpiewajcie Mu wdzięcznie.

Refren.

Pan udaremnia zamiary narodów, *
wniwecz obraca zamysły ludów.
Zamiary Pana trwają na wieki, *
zamysły Jego serca przez pokolenia.

Refren.

Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Mk 1, 15

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Bliskie jest królestwo Boże.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mt 10, 1-7

Rozesłanie Dwunastu

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im  władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.

A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i  brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.

Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie».

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem

Ewangelista podaje nam dziś informację o ustanowieniu przez Jezusa grona dwunastu swoich najbliższych współpracowników. Dowiadujemy się zatem, iż Jezus wybrał Judasza, który go później zdradził (być może dla pieniędzy), i Mateusza, kapłana z rodu Lewiego, celnika, który wcześniej był kolaborantem i zdrajcą; i Szymona „Gorliwego”, czyli zelotę, należącego do nacjonalistycznej partii żydowskiej, która bezpardonowo likwidowała wszystkich zdrajców i kolaborantów…

A także Jana i Jakuba, których nazwał „gwałtownikami” ze względu na ich usposobienie, a którzy chcieli wymóc na Jezusie, swoim kuzynie, aby właśnie im przydzielił pierwsze miejsca w swoim przyszłym, „niebieskim” rządzie.

I wreszcie Szymona Piotra, który dwukrotnie pod przysięgą wyparł się Jezusa ze strachu, twierdząc, że Go w ogóle nie zna i pierwszy raz widzi na oczy.

Wybrał zatem tych, których sam chciał. Nie idealnych, ale otwartych na Jego słowo. Nie perfekcyjnych i liczących wyłącznie na siebie i swoje możliwości, talenty i wykształcenie, ale całkowicie ufających Jemu.

Po co ich wybrał? Przede wszystkim, aby byli z Nim i aby mógł ich wysyłać celem przepowiadania Dobrej Nowiny o Bożym królowaniu, które już nadeszło. A ponadto celem wypędzania złych duchów i leczenia wszelkich chorób i słabości wśród ludu. Najpierw pośród Izraela. Dopiero potem pójdą do Samarytan, pogan i na cały świat.

Skuteczność ich działania leży w Jezusie, nie w nich samych. Ta świadomość, po dzień dzisiejszy, naprawdę działa „odstresowująco”.

ks. Wojciech Michniewicz
Blog autora: anaideia2.blogspot.com