PIERWSZE CZYTANIE

Iz 62, 1-5

Jeruzalem odnajduje swojego Oblubieńca

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na  Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia. Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana określą.

Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga. Nie będą więcej mówić o tobie «Porzucona», o krainie twej już nie powiedzą «Spustoszona». Raczej cię nazwą «Moje w  niej upodobanie», a krainę twoją – «Poślubiona». Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża.

Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 96 (95), 1-2a. 2b-3. 7-8. 9 i 10ac (R.: por. 3)

Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, *
sławcie Jego imię.

Refren.

Każdego dnia głoście Jego zbawienie. *
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda *
pośród wszystkich ludów.

Refren.

Oddajcie Panu, rodziny narodów, *
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu, *
przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce.

Refren.

Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku, *
zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

Refren.

DRUGIE CZYTANIE

1 Kor 12, 4-11

Różne dary Ducha Świętego

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich.

Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Por. 2 Tes 2, 14

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Bóg wezwał nas przez Ewangelię,
abyśmy dostąpili chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

J 2, 1-11

Pierwszy cud Jezusa w Kanie Galilejskiej

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A  kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do  sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie».

Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Jezus rzekł do sług: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je  aż po brzegi. Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli.

Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory».

Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem

Wesele w Kanie Galilejskiej jest okazją do dokonania pierwszego „znaku” przez Jezusa. Jan, autor opisu, nie mówi tu o cudzie, ale o „znaku”, bo ma on „wskazywać” na Bożą moc i Boże posłannictwo Jezusa. Generalnie św. Jan unika w swojej Ewangelii mówienia o „cudach” Jezusa: to zawsze są „znaki” Jego Bóstwa. Inaczej mówiąc, Jezus objawia przez nie swoją „chwałę”.

Jezus dokonuje zatem tego pierwszego znaku na wyrażoną sercem, ale nie ustami, prośbę Maryi: „nie mają już wina”. Brak wina na weselu – które na ogół trwało szereg dni – oznaczał poważny nietakt wobec zaproszonych gości, brak odpowiedniego przygotowania ze strony nowożeńców i ich rodziny. Można by to było nawet odczytać jako chęć jak najrychlejszego pozbycia się gości z własnego domu.

Maryja kobiecym okiem zauważa zmartwienie państwa młodych, zwraca się więc do Jezusa. Jego reakcja jest wyrażona na sposób typowo semicki – można ją oddać słowami: co my mamy z tym wspólnego? Jeszcze nie nadeszła moja „godzina”, czyli jeszcze nie nadszedł czas, abym rozpoczął swą działalność cudotwórczą, przewidzianą w planach Ojca.

A jednak Jezus dokonuje tego pierwszego znaku ze względu na swą Matkę, pokazując przez to, że jest ona najlepszą orędowniczką u Jego Serca w trudnych sprawach. Bo Jezus nie jest w stanie niczego odmówić swej Matce… Bo Bóg Ojciec nie jest w stanie niczego odmówić Matce swego Syna.

Warto o tym pamiętać przy okazji naszych rozmów z Bogiem.

ks. Wojciech Michniewicz
Blog autora: anaideia2.blogspot.com

Zamyślenia

Następujące po sobie kolejno wydarzenia w celebracji roku liturgicznego stanowią etapy objawiania się Jezusa światu. W grocie betlejemskiej cześć oddają Mu pasterze, którzy reprezentują naród wybrany – Izraela. W pokłonie Trzech Mędrców Zbawiciel objawia się całemu światu pogańskiemu. Nad wodami Jordanu ma miejsce początek publicznej działalności Jezusa zainicjowany objawieniem się całej Trójcy. Dzisiejsza Ewangelia opowiada o weselu w Kanie Galilejskiej, gdzie ma miejsce „początek znaków”.
Ewangelista Jan, który był naocznym świadkiem wydarzenia uznał za ważne, aby odnotować fakt, że „była tam Matka Jezusa”. To w istocie właśnie o Maryi mówi się na początku opowiadania. To Ona spostrzega, że zaczyna brakować wina. Kiedy mówi o tym Jezusowi, wie, że może temu zaradzić.
Dialog Matki z Synem wykracza poza niespodziewaną sytuację braku wina na weselu. Jest to głęboka rozmowa duchowa. Maryja wierzy, że Jej Syn może zaradzić trudnej sytuacji. Jezus wprawdzie na początku odpowiada, że Jego godzina jeszcze nie nadeszła, lecz potem wysłuchuje prośby Maryi. Jej słowa skierowane do uczniów: „zróbcie wszystko cokolwiek wam powie” w sposób pełny tłumaczą, jaka powinna być relacja każdego wierzącego do Zbawiciela. Rolą Maryi jest zawsze wskazywanie na Syna. Tak było w Kanie i tak jest po dziś dzień.
Cud w Kanie Galilejskiej objawił chwałę Jezusa. Spowodował, że Jego uczniowie w Niego uwierzyli. Poprzez fakt, że Zbawiciel wychodzi naprzeciw aktualnej potrzebie ludzi objawia się cały sens Tajemnicy Wcielenia. Syn Boży staje się człowiekiem po to, aby być blisko niego. Zaradzić jego obawom, troskom, odpowiedzieć na najbardziej dręczące pytania, przeniknąć jego całą rzeczywistość, jego codzienność.
„Poprzez ten «znak» Jezus objawia się jako mesjanistyczny Oblubieniec, który przyszedł, aby zawrzeć ze swoim ludem nowe i wieczne Przymierze, zgodnie ze słowami proroków: «Jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje» (Iz 62, 5). Wino jest symbolem tej radości z miłości; ale nawiązuje też do krwi, którą Jezus przeleje na końcu, aby przypieczętować swój pakt oblubieńczy z ludzkością” (Benedykt XVI, Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański 20 stycznia 2013).

ks. Tomasz Sulik