PIERWSZE CZYTANIE

Dz 4, 8-12

Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział: «Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek odzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka – którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych – że dzięki Niemu ten człowiek stanął przed wami zdrowy.

On jest kamieniem odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 118 (117), 1bc i 8-9. 21-23. 26 i 28 (R.: por. 22)

Refren: Kamień wzgardzony stał się fundamentem.
albo: Alleluja.

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Lepiej się uciekać do Pana, †
niż pokładać ufność w człowieku. *
Lepiej się uciekać do Pana, niż pokładać ufność w książętach.

Refren.

Dziękuję Tobie, że mnie wysłuchałeś *
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących †
stał się kamieniem węgielnym. *
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.

Refren.

Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, *
błogosławimy wam z Pańskiego domu.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, *
Boże mój, wielbić pragnę Ciebie.

Refren.

DRUGIE CZYTANIE

1 J 3, 1-2

Jesteśmy dziećmi Bożymi

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła

Najmilsi:
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.

Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

J 10, 14

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ja jestem dobrym pasterzem
i znam owce moje, a moje Mnie znają.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

J 10, 11-18

Jezus jest dobrym pasterzem

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział:
«Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są  własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i  nie zależy mu na owcach.

Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.

Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je  oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca».

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem

Jezus mówi w dzisiejszej Ewangelii, że to On właśnie jest owym dobrym pasterzem, na którego oczekiwały całe pokolenia Izraela i na którym wypełniają się obietnice starotestamentowe, zapowiadające mesjańskiego Pasterza, posłanego przez Boga Jahwe dla ratowania swego narodu (np. w Ez 34).

Jezus jest prawdziwym pasterzem, ponieważ nie ucieka i nie opuszcza owczarni w sytuacji zagrożenia (jak najemnik), ale oddaje nawet własne życie w jej obronie.

Celem Jego pasterskiej misji nie jest wyłącznie Naród Wybrany Izraela, jak to wstępnie sugerują teksty Starego Testamentu. Okazuje się, że Mesjasz-Pasterz „ma także inne owce, które nie są z tej zagrody”. One też mają wejść w skład jednej owczarni, której On będzie jedynym Pasterzem. Tą nową, pełną owczarnią jest Naród Wybrany Kościoła.

Jezus wypowiada te słowa w obliczu zbliżającej się męki i śmierci. Oddaje swe życie za owce świadomie i dobrowolnie: „nikt mi go nie zabiera, lecz ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać”.

ks. Wojciech Michniewicz
Blog autora: anaideia2.blogspot.com

Zamyślenia

Ludzka społeczność jest tak ukonstytuowana, że każda organizacja ma kogoś, kto jest jej liderem, szefem, swego rodzaju przywódcą. Teoretycznie ten, kto stoi na czele danej grupy, czy wspólnoty, ma troszczyć się o jej dobro i wzrost oraz dokładać starań, aby przeciwdziałać niebezpieczeństwom, jakie jej zagrażają.
Dzisiejsza Ewangelia przedstawia obraz Jezusa, jako Dobrego Pasterza. Zachowanie Zbawiciela w niczym nie przypomina postawy ówczesnych religijnych przywódców. Tym, co Go wyróżnia jest fakt, że On „oddaje życie za owce”. Powoduje to, że Jego misja nabiera autentyczności i nie ma w sobie nic z zabiegania o własne interesy, czy z szukania taniego poklasku.
Obraz pasterza był znany już w Starym Testamencie, dlatego też słuchający Jezusa doskonale wiedzieli, co to znaczy być „dobrym pasterzem”. Przede wszystkim pasterz ma bronić owiec oraz ma znać swoje owce. Jezus mówi że On spełnia te warunki.
W Ewangelii pojawia się również obraz najemnika. Na początku nie widać różnicy między nim a pasterzem. Ujawnia się ona dopiero w obliczu niebezpieczeństwa. Najemnik zostawia owce i ucieka, ponieważ nic go nie łączy z owcami, nie zna ich i nie chce stawać w ich obronie.
Dobry Pasterz zna swoje owce, a one Jego. Cały kontekst wskazuje na to, że to wzajemne poznanie wynika z relacji, jaka się nawiązała. Jezus odnosi to wzajemne poznanie na płaszczyznę swojej relacji z Ojcem. Jest to relacja wzajemnej miłości. Bo tylko tak można się prawdziwie poznać.
Każdy wierzący na mocy chrztu jest wszczepiony w Chrystusa. Jest przez Niego poznany i umiłowany, ale musi też zaangażować się duchowo, aby znać Pasterza. Jest to zadanie na całe życie. Sens ludzkiego istnienia zawiera się w fundamentalnej decyzji wsłuchiwania się w głos Dobrego Pasterza Jezusa i pójścia za Nim.

ks. Tomasz Sulik