PIERWSZE CZYTANIE
Dz 5, 12-16
Wiara, która uzdrawia
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Wiele znaków i cudów działo się wśród ludu przez ręce apostołów. Trzymali się wszyscy razem w krużganku Salomona. A z obcych nikt nie miał odwagi dołączyć się do nich, lud zaś ich wychwalał.
Coraz bardziej też rosła liczba mężczyzn i kobiet przyjmujących wiarę w Pana. Wynoszono też chorych na ulice i kładziono na łożach i noszach, aby choć cień przechodzącego Piotra padł na któregoś z nich. Także z miast sąsiednich zbiegały się wielkie rzesze do Jeruzalem, znosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste, a wszyscy doznawali uzdrowienia.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Ps 118 (117), 2-4. 22-24. 25-27a (R.: por. 1c)
Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.
albo: Alleluja.
Niech dom Izraela głosi: «Jego łaska na wieki». *
Niech dom Aarona głosi: «Jego łaska na wieki».
Niech wyznawcy Pana głoszą: *
«Jego łaska na wieki».
Refren.
Kamień odrzucony przez budujących †
stał się kamieniem węgielnym. *
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się nim i weselmy.
Refren.
O Panie, Ty nas wybaw, *
pomyślność daj nam, o Panie!
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, †
błogosławimy wam z Pańskiego domu. *
Pan jest Bogiem i daje nam światło.
Refren.
DRUGIE CZYTANIE
Ap 1, 9-11a. 12-13. 17-19
Byłem umarły, oto jestem żyjący na wieki
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwaniu w Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu słowa Bożego i świadectwa Jezusa. Doznałem zachwycenia w dzień Pański i posłyszałem za sobą potężny głos, jak gdyby trąby mówiącej: «Co widzisz, napisz w księdze i poślij siedmiu Kościołom: do Efezu, Smyrny, Pergamonu, Tiatyry, Sardes, Filadelfii i Laodycei».
I obróciłem się, by patrzeć, co to za głos do mnie mówił; a obróciwszy się, ujrzałem siedem złotych świeczników i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, przyobleczonego w szatę do stóp i przepasanego na piersiach złotym pasem.
Kiedy Go ujrzałem, do stóp Jego padłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: «Przestań się lękać! Ja jestem Pierwszy i Ostatni, i Żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani. Napisz więc to, co widziałeś i co jest, i co potem musi się stać».
Oto słowo Boże.
Można odmawiać sekwencję: Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Por. J 20, 29
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Uwierzyłeś, Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś;
błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
J 20, 19-31
Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!»
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
Oto słowo Pańskie.
Medytacja nad Słowem
Dzisiejsza scena ewangeliczna jest pięknie odmalowana na obrazie Jezusa Miłosiernego, pędzla wileńskiego malarza, Ludomira Sleńdzińskiego. Oto w niedzielę wielkanocną po południu Jezus przychodzi do swoich uczniów, staje na tle zamkniętych z obawy przed Judejczykami drzwi Wieczernika, pozdrawia ich typowo żydowskim zwrotem: „pokój wam!” (co można przetłumaczyć jako nasze „dzień dobry” lub „witajcie!”, ale w tym kontekście oznacza raczej rzeczywisty dar Bożego pokoju, który Jezus Zmartwychwstały im przynosi); ukazuje im swoje rany i daje Ducha Świętego, aby szli i odpuszczali ludziom grzechy.
Okazuje się, że pierwszym i najważniejszym darem Zmartwychwstałego Pana dla wspólnoty wierzących w Niego, jest ni mniej, ni więcej tylko Sakrament Pokuty i Pojednania! Prawdziwy znak Bożego miłosierdzia wobec nas, ludzi grzesznych.
Jego powtórne przyjście w kolejną niedzielę wyrywa z serca „niewiernego” Tomasza pełne radości i zdumienia wołanie: „Panie mój! Boże mój!” To nie jest chłodne i wykalkulowane, i bez emocji wypowiedziane wyznanie wiary w stylu: „Pan mój i Bóg mój” (jak w większości tłumaczeń).
Do Tomasza, ale z myślą o nas, Jezus kieruje ważne słowa: „uwierzyłeś, bo mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”.
I taki właśnie jest cel Ewangelii Janowej: abyśmy wierzyli, że Jezus jest naprawdę Mesjaszem, Synem Boga, i abyśmy wierząc w Niego mieli w sobie życie wieczne.
ks. Wojciech Michniewicz
Blog autora: anaideia2.blogspot.com
Rozważania na niedziele
Miłosierdzie dla wątpiących
Dzisiaj, w drugą niedzielę wielkanocną, jak co roku, słuchamy opisu spotkania Zmartwychwstałego Jezusa z Apostołami w Wieczerniku. Zwracamy uwagę na dwa ważne momenty tego wydarzenia. Pierwszy to przekazanie Apostołom Ducha Świętego, który będzie im towarzyszył w misji, zleconej im przez Pana.
Tą misją ma być przedłużanie Jego dzieła w świecie. Dzięki Duchowi Świętemu uczniowie będą zjednoczeni ze zmartwychwstałym Jezusem i będą mieli udział w Jego życiu. Zmartwychwstały Jezus łączy dar Ducha Świętego z władzą odpuszczania grzechów. Zmartwychwstały to Baranek Boży, który gładzi grzech świata. Jego zbawcze dzieło uwalnia ludzkość z niewoli grzechu. Włączając uczniów w swoje posłannictwo, Jezus czyni ich szafarzami Bożego miłosierdzia dzięki Duchowi Świętemu. Słuchając dzisiejszego słowa zwracamy również uwagę na Tomasza, który nie był obecny w Wieczerniku owego pierwszego wieczoru Zmartwychwstania. Minęło osiem dni i Pan znowu przychodzi do uczniów.
Wydaje się jednak, że czyni to celowo, żeby spotkać się właśnie z Tomaszem. Zwraca się do niego wprost, bo wie, co kryje się w sercu Jego ucznia. Jego słowa ściśle oddają Tomaszowe żądanie namacalnego dowodu na Zmartwychwstanie. Jezus pokazuje mu swoje rany po to, by Jego uczeń uwierzył i mówi: „Nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”. Jest to zaproszenie skierowane do Tomasza, aby powrócił do Jezusa jako uczeń, żeby był uczniem już nie tylko Ukrzyżowanego, ale i Zmartwychwstałego. Dzisiejsze słowo pokazuje nam miłosierdzie Boże.
Wydarzenie związane z Tomaszem, czyli Jego czekanie aż osiem dni na spotkanie ze Zmartwychwstałym pokazuje, jak miłosierny jest Bóg wobec wszystkich ludzi, którzy czekają na namacalne Jego doświadczenie. Tomasz, jak każdy z nas, nie był razem z Apostołami, kiedy przyszedł Jezus – jak wielu z nas wątpił. Dlatego będziemy błogosławionymi i szczęśliwymi, kiedy uwierzymy słysząc głoszone przez Kościół słowo o Zmartwychwstaniu.
ks. Zbigniew Snarski
