PIERWSZE CZYTANIE

Iz 66, 10. 12-14c

Radość ery mesjańskiej

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Radujcie się wraz z Jerozolimą, weselcie się w niej wszyscy, co ją miłujecie! Cieszcie się z nią bardzo wy wszyscy, którzy się nad nią smuciliście.

Tak bowiem mówi Pan: «Oto Ja skieruję do niej pokój jak rzekę i chwałę narodów – jak strumień wezbrany. Ich niemowlęta będą noszone na biodrach i na kolanach będą pieszczone. Jak kogoś pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę; w Jerozolimie doznacie pociechy».

Na ten widok rozradują się serca wasze, a kości wasze nabiorą świeżości jak murawa. Ręka Pana da się poznać Jego sługom.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 66 (65), 1b-3a. 4-5. 6-7a. 16 i 20 (R.: por. 1b)

Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.

Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie, *
opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu wspaniałą oddajcie. *
Powiedzcie Bogu: «Jak zadziwiające są Twe dzieła!

Refren.

Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, *
niech Twoje imię opiewa».
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga, *
zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi!

Refren.

Morze na suchy ląd zamienił, *
pieszo przeszli przez rzekę.
Nim się przeto radujmy! *
Jego potęga włada na wieki.

Refren.

Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy, †
którzy boicie się Boga, *
opowiem, co uczynił mej duszy.
Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby *
i nie oddalił ode mnie swej łaski.

Refren.

DRUGIE CZYTANIE

Ga 6, 14-18

Krzyż Chrystusa chlubą chrześcijan

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów

Bracia:
Co do mnie, to nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie!

Odtąd niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię przynależności do Jezusa.

Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z duchem waszym, bracia! Amen.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Kol 3, 15a. 16a

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

W sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy;
słowo Chrystusa niech w was mieszka w całym swym bogactwie.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA DŁUŻSZA

Łk 10, 1-12.17-20

KRÓTSZA
Łk 10, 1-9

Pokój królestwa Bożego

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i  miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.

Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na  swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki.

Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i  nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do  jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże».

Koniec krótszej perykopy.

«Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z  waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu».

Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają».

Wtedy rzekł do nich: «Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i  skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem

Jezus wysyła 72 uczniów, bo zgodnie z tradycją Izraela – tyle było narodów pogańskich na świecie. Rozsyła ich zatem na cały świat.

Rozsyła po dwóch, bo według Prawa Mojżeszowego – prawda musi być poświadczona przynajmniej przez dwu świadków.

Wysyła jak owce między wilki, bo pragnie, by mieli świadomość, iż tylko On jest w stanie ich bezpiecznie prowadzić, tylko On jest prawdziwym Pasterzem. Ludzkie zabezpieczenia na nic się tu nie zdadzą.

Pragnie, aby wchodząc do domów mówili: „pokój temu domowi!”, gdyż tylko Jezus może stać się źródłem prawdziwego pokoju w sercu człowieka i w życiu każdej rodziny.

Mają głosić: „przybliżyło się już do was Królestwo Boże”, bo królestwo Boże, czyli niebo, to jest Jezus we własnej osobie. Przyjąć Go „tu i teraz” oznacza już obecnie żyć szczęściem nieba.

ks. Wojciech Michniewicz
Blog autora: anaideia2.blogspot.com

Rozważania na niedziele

Ewangelizacja

Kontynuujemy lekturę Ewangelii według św. Łukasza. W kolejnym fragmencie słyszymy dzisiaj o wysłaniu przez Jezusa siedemdziesięciu dwóch uczniów do tych wszystkich miejscowości, do których sam miał się udać. Rozesłanie tak dużej ilości ludzi było zapowiedzią misji do innych narodów, gdyż liczba siedemdziesiąt (lub siedemdziesiąt dwa) oznaczała w tamtym czasie liczbę narodów nieżydowskich. Charakterystyczną cechą posłania uczniów był fakt rozesłania ich po dwóch.

Wysłannicy otrzymują od Jezusa szczegółowe instrukcje. Głoszący muszą nieustannie prosić Pana o nowych robotników do pracy przy „żniwie”, którym jest właśnie misja głoszenia Jezusa. Wybierając się na głoszenie uczniowie powinni pamiętać o tym, żeby nie brać ze sobą trzosa, torby i sandałów i nikogo nie pozdrawiać w drodze: mają zdać się na Bożą Opatrzność działającą przez ludzi, którzy ofiarują im gościnę. Wszędzie, dokąd będą zachodzić, mają przekazywać domownikom błogosławieństwo pokoju. Nie powinni też załamywać się odrzuceniem, sprzeciwem czy wyśmianiem. Mają być jedynie wierni głoszonemu Słowu, gdyż powodem ich radości ma być świadomość, że ich imiona są zapisane w Księdze Życia. 

Tym właśnie jest ewangelizacja: głoszeniem radości królestwa Bożego.

ks. Zbigniew Snarski