PIERWSZE CZYTANIE

Dz 15, 22-31

Dekret Soboru Jerozolimskiego

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Po naradzie w Jerozolimie apostołowie i starsi wraz z  całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabą, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i  Pawłem. Posłali przez nich pismo tej treści:

«Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z  naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy oznajmią wam ustnie to samo.

Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od  ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!»

Wysłannicy przybyli więc do Antiochii i zwoławszy lud, oddali list. Gdy został odczytany, uradowali się jego pocieszającą treścią.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 57 (56), 8 i 10. 11-12 (R.: por. 10a)

Refren: Będę Cię, Panie, chwalił wśród narodów.
albo: Alleluja.

Serce moje jest mocne, Boże, †
mocne jest moje serce, *
zaśpiewam psalm i zagram.
Będę Cię chwalił wśród ludów, Panie, *
zaśpiewam Ci psalm wśród narodów.

Refren.

Twoja łaska sięga aż do nieba, *
a wierność Twoja po chmury.
Wznieś się, Boże, ponad niebiosa, *
nad całą ziemią Twoja chwała.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

J 15, 15b

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Nazwałem was przyjaciółmi,
albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

J 15, 12-17

To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja  was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.

Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co  czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.

Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i  przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem

Ponownie wraca temat Bożej miłości. Tak jak gdyby Jezus odchodząc z tego świata, chciał koniecznie pozostawić swoim uczniom to, co miał najcenniejszego do przekazania: pouczyć ich o Bogu, który jest samą Miłością i który stale kocha, i który też pragnie, aby Jego uczniowie kierowali się w życiu codziennym tą samą Bożą miłością.

Ale czy można komuś miłość nakazać? Czyż nie jest to tylko przelotne i chimeryczne uczucie? „chemia”, jak dziś niektórzy twierdzą?

Otóż można. Bo miłość w Bożym rozumieniu oznacza świadome zaangażowanie rozumu i woli w relację do drugiej osoby; pochylenie się z troską nad każdą osobą potrzebującą, choćby nam była ona niemiła.

Wzorem takiej miłości jest właśnie Jezus, który pochylał się nad każdym człowiekiem, dobrym i złym, miłym i niemiłym, pragnąc w każdym obudzić świadomość ludzkiej godności i powołania do nieprzemijającej miłości.

To nie myśmy Go wybrali – to On sam wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Wybrał nas, bo nas ukochał przedwieczną miłością.

ks. Wojciech Michniewicz
Blog autora: anaideia2.blogspot.com