PIERWSZE CZYTANIE

Dz 14, 21b-27

Bóg działa przez ludzi

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Paweł i Barnaba wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, «bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego». Kiedy w  każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli.

Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Głosili słowo w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali.

Kiedy przybyli i zebrali miejscowy Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 145 (144), 8-9. 10-11. 12-13 (R.: 1b)

Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu.
albo: Alleluja.

Pan jest łagodny i miłosierny, *
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

Refren.

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę.

Refren.

Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę *
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

Refren.

DRUGIE CZYTANIE

Ap 21, 1-5a

Bóg otrze wszelką łzę

Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.

I Miasto Święte – Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: «Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie „Bogiem z nimi”. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły».

I rzekł Zasiadający na tronie: «Oto czynię wszystko nowe».

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

J 13, 34

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

J 13, 31-33a. 34-35

Przykazanie nowe daję wam

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy.

Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że  jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem

Powyższe słowa Jezus wypowiada w trakcie Ostatniej Wieczerzy w Wielki Czwartek, zaraz po wyjściu Judasza z wieczernika. Najpierw pięciokrotnie w dwu krótkich wersetach używa zwrotu: „otoczyć chwałą”, co wskazuje na motyw przewodni tej wypowiedzi: oto wypełniają się Boże plany zbawienia człowieka, ukazuje się pełna prawda o Bogu i Jego miłości do nas.

Następnie Jezus pozostawia swoim uczniom – niczym w testamencie – nowe przykazanie miłości wzajemnej. Było ono już, co prawda, znane i w Starym Przymierzu w wersji: „będziesz miłował bliźniego jak siebie samego” (Kpł 19,18), gdzie „bliźnim” określano wyłącznie drugiego Izraelitę. Jezusowe przykazanie jest „nowe”, bo zmienia się radykalnie motywacja czynu: „tak jak Ja was umiłowałem” (J 13,34). Ma to być miłość na wzór Jezusowej, aż po cierpienie i śmierć, gdy zajdzie taka potrzeba. Ona i tylko ona winna stać się prawdziwym znakiem rozpoznawczym Jego uczniów.

A co jest moim znakiem rozpoznawczym w środowisku i w świecie?

ks. Wojciech Michniewicz
Blog autora: anaideia2.blogspot.com

Rozważania na niedziele

Nowe przykazanie

Chociaż trwa czas wielkanocny, to jednak dzisiejsza perykopa każe wrócić nam do Ostatniej Wieczerzy, wydarzenia sprzed Męki i ukrzyżowania Zbawiciela. Wtedy to Jezus, podczas Mowy Pożegnalnej, zapowiadając bliskie już rozstanie, przekazuje swoim uczniom Nowe Przykazanie miłości. Niebawem będzie aresztowany i uśmiercony. Już teraz otwiera się przed Nim droga krzyża, który ma zgładzić grzechy świata. Tą drogą Jego uczniowie pójść nie mogą. Mogą jednak inaczej naśladować swego Mistrza – wypełniając nowe przykazanie, przykazanie miłości. Mają miłować siebie, tak jak On ich miłuje.

Miłość Jezusa jest darem z siebie, który wypływa z posłuszeństwa Ojcu, dla zbawienia świata. Sam Jezus dopiero co symbolicznie wyraził swoją miłość poprzez umywanie nóg, a zrealizuje ją na krzyżu. Uczniowie również mają „nawzajem umywać sobie nogi”, co ma wyrażać ich wzajemną miłość. Ta radykalna samoofiarowująca miłość ma być cechą określającą uczniów Jezusa. Dzięki wzajemnej miłości wszyscy poznają, że należą do Jezusa. Przez swoje pełne miłości czyny, poruszane miłością Jezusa do uczniów, oni sami staną się żywym świadectwem miłości Ojca, miłości objawionej na krzyżu Jezusa i działającej w nich.

Cechą wyróżniającą przykazanie miłości wzajemnej jest również jego nowość. Na czym polega jego nowość? Przecież przykazanie miłości Boga i bliźniego znane było już w Starym Testamencie. Nowością jednak jest to, że to Jezus dał to przykazanie i że je wypełnił swoim życiem, umierając na krzyżu. Nowość Jezusowego przykazania przejawia się również w tym, że to On sam, dzięki Duchowi Świętemu, uzdalnia swoich uczniów do miłowania siebie nawzajem. Istniejące do tej pory przykazanie nakładało jedynie obowiązek miłowania bliźniego, ale nie dawało siły do wypełnienia go. Pan chce, abyśmy się nawzajem kochali Jego miłością. Miłością, która jest gotowa oddawać dzień po dniu życie dla drugiego i przebaczać. To miłość Jezusa, którą mamy naśladować.

ks. Zbigniew Snarski