So 3, 14-17

Bóg jest wśród swojego ludu

Czytanie z Księgi proroka Sofoniasza

Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela; Król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz już bała się złego.

Owego dnia powiedzą Jerozolimie: «Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce!» Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, który zbawia, uniesie się weselem nad tobą, odnowi cię swoją miłością, wzniesie okrzyk radości.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Iz 12, 2. 3 i 4bcd. 5-6 (R.: por. 6)

Refren: Głośmy z weselem: Bóg jest między nami.

Oto Bóg jest moim zbawieniem! *
Jemu zaufam i bać się nie będę.
Pan jest moją pieśnią i mocą, *
i on stał się moim zbawieniem.

Refren.

Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę *
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia! †
Ukażcie narodom Jego dzieła, *
przypominajcie, że Jego imię jest chwalebne.

Refren.

Śpiewajcie Panu, bo czynów wspaniałych dokonał! *
i cała ziemia niech o tym się dowie.
Wznoś okrzyki i wołaj radośnie, mieszkanko Syjonu, *
bo wielki jest wśród ciebie Święty Izraela.

Refren.

DRUGIE CZYTANIE

Flp 4, 4-7

Pan jest blisko

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Filipian

Bracia:
Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko!

O nic się już nie martwcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem. a pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Iz 61, 1

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Duch Pański nade mną,
posłał mnie, abym głosił dobrą nowinę ubogim.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Łk 3, 10-18

Zapowiedź nowego chrztu

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy Jan nauczał nad Jordanem, pytały go tłumy: «Cóż mamy czynić?» On im odpowiadał: «Kto ma dwie suknie, niech się podzieli z tym, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni».

Przyszli także celnicy, żeby przyjąć chrzest, i rzekli do niego: «Nauczycielu, co mamy czynić?» On im powiedział: «Nie pobierajcie nic więcej ponad to, co wam wyznaczono».

Pytali go też i żołnierze: «a my co mamy czynić?» On  im odpowiedział: «Na nikim pieniędzy nie wymuszajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na waszym żołdzie».

Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w swych sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. on  będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem. Ma on wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».

Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę.

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem

Warunkiem prawdziwego nawrócenia – jak to Jan Chrzciciel wyjaśnia dzisiaj swoim rozmówcom – jest powrót do postawy sprawiedliwości społecznej. Chodzi o sprawiedliwość w relacjach międzyludzkich, o naprawienie wyrządzonych krzywd, o odwrócenie się od tego, co tradycja starotestamentowa określała jako chamas, czyli „przemoc i gwałt”.

Słyszymy, iż Jana Chrzciciela ze względu na jego styl życia i nauczania, niektórzy postrzegali jako oczekiwanego Mesjasza. Jakże często i my lubimy, gdy nas biorą za kogoś innego, wyżej postawionego czy więcej znaczącego, niż to jest w rzeczywistości. I niechętnie wtedy wyprowadzamy innych z błędu… Jan tak nie postępował. Jasno stwierdził, że nie jest Mesjaszem. Tylko prawda bowiem czyni nas wolnymi i miłymi Bogu, który jest samą Prawdą.

Różnica między Janem a Jezusem polega na tym, że Jan chrzcił wyłącznie wodą jako zapowiedź i zachęta do nawrócenia, natomiast Jezus chrzci „ogniem Ducha Świętego”, który sprawia trwałą przemianę ludzkiego serca i realne odpuszczenie grzechów każdemu człowiekowi.

Ten ogień spali też wszelkie „plewy” naszych myśli, słów i czynów. Obym zatem non omnis moriar …

ks. Wojciech Michniewicz
Blog autora: anaideia2.blogspot.com

Zamyślenia

Wiara realizuje się w konkretnych uczynkach. Jeżeli nie jest potwierdzona przez czyny, jest martwa (por. Jk 2, 17). Podobnie jest z każdą relacją na linii człowiek – Bóg. Stwórca cały czas daje dowody swojej bezgranicznej miłości do człowieka. Wychodzi naprzeciw jego potrzebom i ukazuje mu właściwą drogę, aby czuł się szczęśliwy i czuł, że jest Ktoś, kto się Nim opiekuje. Ta relacja, aby była pełna powinna być wzajemna. Oznacza to, że również człowiek jest wezwany, aby w konkretnych zachowaniach potwierdzać swoją przynależność do Tego, który go stworzył. Kiedy człowiek odpowiada na miłość Pana Boga, to widzi, że jego życie nabiera sensu. Wszystko to, co czyni jest wtedy przepełnione radością.
Przygotowując przyjście Jezusa Chrystusa Jan Chrzciciel wskazywał na konkretne postawy. To, jakim jest się człowiekiem nie tyle zależy od wykonywanego zawodu, ile od dyspozycji serca. Dlatego też prawdziwe nawrócenie związane jest nierozłącznie z praktykowaniem miłości i sprawiedliwości: „Kto ma dwie suknie, niech jedną da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni”. Zarówno celnicy, jak i żołnierze mają wykonywać swój zawód w poszanowaniu ludzkiej godności.
„Gdy rozważamy te dialogi jako całość, uderza wielka konkretność słów Jana: ponieważ Bóg będzie nas sądził według naszych czynów, to właśnie poprzez zachowania należy ukazać, że podążamy za Jego wolą. Właśnie z tego względu wskazania Jana Chrzciciela są zawsze aktualne: także w naszym świecie, tak złożonym, sprawy układałyby się znacznie lepiej, gdyby każdy przestrzegał tych reguł postępowania” (Benedykt XVI, Rozważanie 16 grudnia 2012).

ks. Tomasz Sulik