Liczba katolików: 810

Do parafii należą:

miejscowości: Downary Plac, Downary 1 km, Kramkówka Duża 2,5 km, Kramkówka Mała 2 km, Olszowa Droga 11 km, Osowiec Stacja 4 km, Owieczki 1 km, Rybaki 3 km, Żodzie 2 km.

Rys historyczny:
Parafię w Downarach powołał do życia biskup wileński Jerzy Matulewicz mocą dekretu erekcyjnego z 5 czerwca 1925 r., wydzielając jej terytorium z sąsiednich rozległych parafii Goniądz i Trzcianne. Pierwszym proboszczem został ks. Jan Kucharski.
Inicjatorem budowy kościoła w Downarach był po swoim powrocie w 1921 r. ze Związku Sowieckiego, pochodzący z tej miejscowości ks. Ksawery Klimaszewski. Postanowił on wykorzystać nadarzającą się sposobność pozyskania budulca ze zrujnowanych budynków po rosyjskich koszarach wojskowych. Inicjatywa padła na podatny grunt, podjęli ją natychmiast mieszkańcy Downar i okolicznych wsi. Zaraz też rozpoczęto zabiegi u władz państwowych o budynek z przeznaczeniem na tymczasową kaplicę. Skutek tych starań był taki, że na ten cel otrzymano budynek dawnego kasyna wojskowego. Wierni natychmiast, nie czekając na projekt i plany budowy, rozpoczęli przebudowę obiektu, dobudowując prezbiterium i zakrystię. Zaczęto też budowę wieży. Przybyły do Downar w 1927 r. proboszcz, ks. Benedykt Borkowski, ukierunkował odpowiednio zapał parafian i zamówił projekt świątyni u inż. Pawlika z Białegostoku i dalsze prace prowadzono już według jego planów. Wkrótce ukończono wieżę, dobudowano nawy boczne i drugą zakrystię, dano nowe sklepienie. Po ukończeniu prac wewnątrz świątyni i jej prowizorycznym wyposażeniu, konsekrował ją 5 października 1930 r. abp Romuald Jałbrzykowski.
Równocześnie z budową kościoła, ks. B. Borkowski wzniósł w latach 1927-28 utrzymaną w stylu dworkowym plebanię zaprojektowaną przez Stanisława Piotrowskiego.
Na przełomie lipca i sierpnia 1944 r., wycofujące się wojska niemieckie zamierzały kościół zburzyć. Przed zniszczeniem uratował go ówczesny proboszcz ks. Henryk Sobolewski. W okresie powojennym sukcesywnie, na miarę możliwości parafian i łaskawości władz, prowadzono remonty świątyni. Ostatnią, poważną renowację przeprowadził ks. Jan Szklanko. On też w latach 1983-86 zbudował nową plebanię, a w roku 1991 odremontował starą, obecnie wykorzystywaną jako dom parafialny.

Cmentarz grzebalny:
250 m od kościoła, założony i poświęcony w 1925 r., pow. 4 ha.