Liczba katolików: 2000

Do parafii należą:

miejscowości: Różanystok, Bity Kamień 12 km, Brzozowo 3 km, Grodziszczany 0,5 km, Grzebienie 3 km, Jaczno 3 km, Harasimowicze 4 km, Krugło 3 km, Łozowo 6 km, Nierośno 4 km, Nowinka 10 km, Reszkowce 8 km, Sadowo 10 km, Sławno 8 km, Stock 1,5 km, Suchodolina 7 km.

Rys historyczny:
Parafię przy istniejącym tu już kościele i klasztorze dominikańskim erygował w 1811 r. abp Stanisław Bohusz Siestrzencewicz, metropolita mohylewski. Odtąd dominikanie, oprócz dotychczasowych prac, prowadzili też duszpasterstwo parafialne.
O utworzenie parafii poczęli zabiegać zakonnicy po tym, jak w wyniku trzeciego rozbioru kraju Różanystok znalazł się na 12 lat w zaborze pruskim, a nowe władze zabrały na skarb państwa uposażenie konwentu - włości Stock.
Różanystok, zwany pierwotnie Tabeńszczyzną lub Krzywymstokiem, z nadania króla Zygmunta II Augusta (przed 1572 r.) i króla Stefana Batorego z 1582 r. należał prawdopodobnie do Scypionów del Campo i był częścią większych dóbr, w skład których wchodziły także wsie Harasimowicze, Stock i Grodziszczany (Grodzisk). Następnie właścicielem Krzywegostoku został Stanisław Tabieński, od którego nabył go Kazimierz Tyszkiewicz, ten zaś testamentem z 24 września 1652 r. przekazał swemu bratankowi, Szczęsnemu Tyszkiewiczowi. On to właśnie w 1652 r. zamówił u malarza w Grodnie obraz Matki Boskiej i umieścił go w swoim pokoju sypialnym. Gdy od 21 listopada 1658 r. zaczęły przy obrazie dziać się wydarzenia, które uznano za cudowne, przeniesiono go do innego pokoju we dworze. Wkrótce Szczęsny Tyszkiewicz wespół z małżonką Eufrozyną postanowili dla obrazu, który już słynął jako "cudowny" zbudować drewniany kościół i w tej świątyni umieścili wspomniany wizerunek Matki Boskiej. Tyszkiewiczowie zadbali też o sprowadzenie do swych włości dominikanów. W 1661 r. zbudowali klasztor, a zakonników zobowiązali do sprawowania pieczy nad obrazem i coraz liczniej garnącymi się doń pielgrzymami. Wizerunek Matki Boskiej został poświęcony w uroczystość Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, dokładnie w czwartą rocznicę pierwszego cudu, 21 listopada 1662 r. Aktu tego dokonał kanclerz kurii biskupiej wileńskiej, ks. Kazimierz Jan Wojsznarowicz. W tym czasie, czyli między rokiem 1658 a 1662, nastąpiła zmiana nazwy miejscowości, którą odtąd zaczęto określać mianem Różanegostoku.
Kult obrazu Matki Boskiej Różanostockiej zatwierdził oficjalnie w 1668 r. bp wileński Aleksander Sapieha i kwitł do tego stopnia, że w roku 1759 dominikanie rozpoczęli budowę nowego, murowanego kościoła wzorowanego na jezuickiej świątyni w Grodnie. W 1785 r. kościół konsekrował sufragan wileński, bp Tomasz Ignacy Zienkowicz, chociaż świątynia nie była jeszcze wykończona, brakowało kopuły i wież. Budowę wkrótce ukończono, ukończono też w 1794 r. budowę murowanego klasztoru.
W 1846 r. władze carskie zamknęły klasztor, a zakonników wypędziły do innych konwentów. Opiekę nad świątynią i parafią przejęli księża diecezjalni. Po30 latach, w ramach represji po Powstaniu Styczniowym, 15 września 1866 r. rząd rosyjski zabrał kościół katolikom i zlikwidował parafię. Świątynię z cudownym obrazem przekazano duchownym prawosławnym, którzy natychmiast dostosowali wnętrze świątyni do potrzeb kultu w obrządku wschodnim, na wieżach pojawiły się charakterystyczne dla świątyń prawosławnych cebulaste kopuły.
W 1901 r. Różanystok wraz z całym kompleksem klasztornym przekazano mniszkom prawosławnym z Grodna. Za ich czasów zrealizowano najwięcej inwestycji, ale też dokonano największych dewastacji w kościele. Zburzono dwa boczne ołtarze: św. Jacka oraz świętych Apostołów Piotra i Pawła, zniszczono organy i dzwony. Wtedy też powstała tzw. cerkiew zimowa, klasztor (tzw. Drapieżnik) i inne zabudowania. W sierpniu 1915 r., wobec nadciągających wojsk niemieckich, mniszki ewakuując się z Różanegostoku, zabrały ze sobą słynący łaskami obraz Matki Boskiej.
W trakcie działań wojennych klasztor zamieniono na koszary, kościół służył za magazyn. Bezpośrednio po wkroczeniu Niemców katolicy rozpoczęli starania o odzyskanie kościoła, ale przekazano im go dopiero pod koniec okupacji. W listopadzie 1918 r. świątynia została przekazana duchowieństwu katolickiemu. Na proboszcza odrodzonej parafii katolickiej bp Jerzy Matulewicz mianował ks. Witolda Sarosieka. Przy przychylnej postawie biskupa wileńskiego i dzięki zabiegom proboszcza, do Różanegostoku przybyli w listopadzie 1919 r. księża salezjanie, którzy przejęli parafię i rozwinęli intensywną działalność oświatową i wychowawczą. Starali się też o odzyskanie wywiezionego obrazu Matki Boskiej. Gdy zabiegi te nie odniosły skutku, zamówili nowy obraz na wzór poprzedniego. Uroczyste wprowadzenie do świątyni nowego obrazu Matki Bożej, namalowanego w warszawskim zakładzie Włodzimierza Tura miało miejsce 8 września 1929 r. Okazało się, że kult Matki Boskiej Różanostockiej nadal jest bardzo żywy, czego potwierdzeniem była koronacja obrazu koronami papieskimi 28 czerwca 1981 r. Uroczystościom przewodniczył kard. Franciszek Macharski w obecności abp. Henryka Gulbinowicza z Wrocławia i ordynariusza miejsca - bp. Edwarda Kisiela. W 1988 r. Ojciec Święty Jan Paweł II nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej. Różanystok, z racji na tradycję i intensywność kultu, stanowi nieprzerwanie główne sanktuarium maryjne Archidiecezji Białostockiej.
Kościół jest trójnawową budowlą, z dwiema wieżami w fasadzie, w stylu baroku wileńskiego. Wnętrze otrzymało wystrój rokokowy. Wschodnia wieża została nadbudowana w początkach XX w. Obecnie kościół posiada 11 murowanych ołtarzy (przed 1866 rokiem było ich 13). Przy przerabianiu kościoła na cerkiew wiele obrazów i rzeźb uległo zniszczeniu. Obecnie część obrazów pochodzi z czasów dominikańskich. Są tu m.in. dzieła Antoniego Gruszeckiego. Malowidła w kopule i na ścianach wykonał w 1980 r Józef Łotowski. Naprzeciw cudownego obrazu znajduje się obraz Matki Bożej namalowany przez ucznia Jana Matejki - Stanisława Stankiewicza.
Mimo, że w 1954 r. władze państwowe zlikwidowały gimnazjum salezjańskie oraz cały ich zakład, to jednak obecnie - w nowych warunkach - salezjanie nadal prowadzą nie tylko parafię, ale też - wzorem lat minionych - szeroko zakrojoną działalność wychowawczą i oświatową.
Wyrazem troski o świątynię parafialną jest ciągły monitoring jej stanu technicznego. W ostatnich latach położono nową polichromię, nie szczędząc złoceń poddano gruntownej konserwacji i restauracji ołtarz Matki Boskiej Różanostockiej, w realizacji jest analogiczny zabieg konserwatorski przy ołtarzu Najświętszego Serca Jezusowego. W miejscu dawnego, ostatnio niewykorzystywanego skarbca urządzono kaplicę wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu.

Cmentarz grzebalny:
500 m od kościoła parafialnego, istnieje od 1851 r., pow. 2,5 ha.

Domy zakonne na terenie parafii:

• Dom Księży Salezjanów, Różanystok 16
• Dom Sióstr Salezjanek, Różanystok 17
• Dom Młodzieżowy Księży Salezjanów, Różanystok 13B. W skład wspólnoty domu wchodzą: ks. Daniel Kwietniewski SDB – Dyrektor wspólnoty i Salezjańskiego Ośrodka Wychowawczego, ks. Marek Kwietniewski SDB Wice-dyrektor Salezjańskiego Ośrodka Wychowawczego, koadiutor (brat) Karol Domagała SDB – wychowawcza, ks. Michał Chorąży SDB – wychowawca, ks. Józef Łysik SDB – wychowawca.