PIERWSZE CZYTANIE

Ap 5, 1-10

Bóg wręcza Barankowi księgę przeznaczeń

Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem na prawej dłoni Zasiadającego na  tronie księgę zapisaną wewnątrz i na odwrocie opieczętowaną siedmiu pieczęciami.

I ujrzałem potężnego anioła, obwieszczającego głosem donośnym: «Kto godzien jest otworzyć księgę i złamać jej pieczęcie?» A  nie mógł nikt – na niebie ani na ziemi, ani pod ziemią – otworzyć księgi ani na nią patrzeć. A ja bardzo płakałem, że nie znalazł się nikt godny, by księgę otworzyć ani na nią patrzeć.

I mówi do mnie jeden ze Starców: «Przestań płakać! Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, Odrośl Dawida, tak że otworzy księgę i  siedem jej pieczęci».

I ujrzałem między tronem z czterema Istotami żyjącymi a kręgiem Starców stojącego Baranka, jakby zabitego, a miał siedem rogów i siedmioro oczu, którymi jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię. On poszedł i z prawicy Zasiadającego na tronie wziął księgę. A  kiedy wziął księgę, cztery Istoty żyjące i dwudziestu czterech Starców upadło przed Barankiem, każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych. I taką nową pieśń śpiewają: «Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i krwią Twoją nabyłeś dla Boga ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i  narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 149, 1b-2. 3-4. 5-6a i 9b (R.: por. Ap 5, 10)

Refren: Tyś nas uczynił kapłanami Boga.
albo: Alleluja.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą, *
a synowie Syjonu radują swym Królem.

Refren.

Niech imię Jego czczą tańcem, *
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan swój lud miłuje, *
pokornych wieńczy zwycięstwem.

Refren.

Niech święci cieszą się w chwale, *
niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach; *
to jest chwałą wszystkich Jego świętych.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Por. Ps 95 (94), 8a. 7d

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Łk 19, 41-44

Zapowiedź zburzenia Jerozolimy

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co  służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami.

Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą, a nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia».

Oto słowo Pańskie.

Medytacja nad Słowem

W Talmudzie jest napisane, że gdy JHWH stwarzał świat, to wylał nań dziesięć miar piękna; dziewięć z nich przypadło Jerozolimie. Wylał też na świat dziesięć miar cierpienia; dziewięć z nich przypadło Jerozolimie…

Bóg niewątpliwie kocha to miasto, święte Jeruzalem, ale faktem też jest, że chyba jak żadne inne doświadczało ono i nadal doświadcza cierpienia i rozłamu.

Jezus zapłakał nad nim, gdy w swojej wędrówce na górę Kalwarii zobaczył je po raz pierwszy ze zboczy Góry Oliwnej. Zapłakał nad nim z żalu i bólu, bo – jak powiada – nie rozpoznało czasu swego nawiedzenia. Innymi słowy: nie przyjęło Boga, który je nawiedził w osobie Jezusa: Mesjasza i Syna Bożego. Odrzuciło Jego orędzie pokoju i pojednania, i skazało na krzyż. Tym samym obrało inną drogę swego rozwoju historycznego, która ostatecznie zakończyła się wojną domową, ingerencją rzymskiego agresora, upadkiem miasta i eksodusem jego mieszkańców. Ta historia mogła wyglądać zupełnie inaczej, jak sugerują pełne bólu słowa Jezusa.

Warto może przy tej okazji postawić sobie pytanie, czy my

rozpoznajemy czas naszego nawiedzenia, gdy Bóg przychodzi, aby przynieść nam pokój, zgodę, pojednanie? Czy nie wybieramy innej drogi, z dala od dróg Bożych, a potem, gdy widzimy, że prowadzi nas ona donikąd, chcemy może i wrócić, ale nie bardzo już wiemy jak?

ks. Wojciech Michniewicz
Blog autora: anaideia2.blogspot.com