Przybyłych powitał ks. prał. Henryk Żukowski, dotychczasowy moderator archidiecezjalny Kół Różańcowych, przedstawiając swego następcę, którym abp Józef Guzdek mianował proboszcza parafii pw. Matki Bożej Różańcowej, ks. Tomasza Zubryckiego.
Przedstawicielki wspólnot dziękowały ks. Żukowskiemu za dziesięcioletnią posługę, duchowe przewodnictwo, ale szczególnie za jego otwartość, uśmiech, dobre słowo i troskę oraz prawdziwe zaangażowanie w życie każdej wspólnoty.
Ks. Zubrycki przedstawił historię parafii i zamysł architektoniczny kościoła projektu architektów Andrzeja i Karola Nowakowskich, a także działalność Kół Różańcowych na terenie parafii.
Okolicznościową konferencję wygłosił ks. dr Bogdan Skłodowski, dyrektor Wydziału Katechetycznego Kurii Metropolitalne Białostockiej. Przedstawił w niej historię życia i duchową drogę Pauliny Jaricot, tercjarki dominikańskiej żyjącej na przełomie XVIII i XIX wieku we Francji, czyli w czasach zmiany ustroju tego państwa, w którym miała miejsce silna dechrystianizacja życia i kryzys duchowy jego obywateli, a Bóg i religia zastępowane były przez filozofię racjonalistyczną.
Wychowana w rodzinie katolickiej, pomimo przeżytego kryzysu wiary, zapatrzona w swojego brata – kapłana i misjonarza – podjęła decyzję, by pozostając osobą świecką swoje życie poświecić Bogu: z kilkoma koleżankami stworzyła grupę, która adorowała Najświętszy Sakrament i uczestniczyła we Mszy św., a jednocześnie weszła w kontakt z ubogimi rodzinami i kobietami „z marginesu”, zbierała środki materialne na wsparcie dzieł misyjnych i zabiegała o duchowe rozkrzewianie wiary. Zainicjowała też swoistą „krucjatę modlitwy” – tzw. róże różańcowe. Sama formowała ich członków, przygotowywała pomoce i pisała listy, przez które starała się wzmocnić ducha wiary i modlitwy członków Żywego Różańca.
„Te wszystkie fakty z życia bł. Pauliny (…) nie są same w sobie najważniejsze. Ważniejsze jest to, żebyśmy potrafili je właściwie zinterpretować. Żebyśmy zrozumieli, dlaczego ta – najpierw młoda dziewczyna, a później kobieta, podjęła się takich zadań” – mówił ks. Skłodowski.
„Skąd idea, by podjąć takie dzieła w tym laicyzującym się, zagubionym społeczeństwie, społeczeństwie pełnym nierówności, niesprawiedliwości, wyzysku robotników Żywy Różaniec? Dzieło Rozkrzewiania Wiary troszczące się o misje? Troska o kobiety, o robotników?” – zastanawiał się, i odpowiadał, że kluczem do zrozumienia tego jest „uległość Duchowi Świętemu, wrażliwość na znaki czasu i uniwersalna wizja misji Kościoła”, a ponadto ważne ludzie przymioty, takie jak odwaga determinacja, ale jednocześnie pokora i umiejętność przyjmowania cierpienia.
Ks. Skłodowski podkreślał, że „nawet żyjąc w bardzo trudnych czasach, w niesprzyjających warunkach społecznych, politycznych i religijnych, nawet w pewnym momencie tracąc po ludzku wszystko, można tak wiele dokonać”.
„Każdy z nas, jak tu jesteśmy, mamy do wypełnienia - na mocy chrztu św., który otrzymaliśmy – to samo zadanie: modlić się i wspierać dzieła Kościoła tak, by rozszerzał się na cały świat. (…) A więc do dzieła!” – zachęcał.
Konferencję zakończyła modlitwa za wstawiennictwem bł. Pauliny Jaricot.
Po konferencji członkowie Kół Żywego Różańca uczestniczyli w Eucharystii, której przewodniczył ks. Henryk Żukowski, a po niej – w modlitwie różańcowej.
Żywy Różaniec to międzynarodowy ruch religijny założony w XIX w. przez Pauline-Marie Jaricot. Ma charakter modlitewny, a jego celem jest wspomaganie misji.
Uczestnictwo w Żywym Różańcu polega na przynależności do grupy zwanej różą. Każda osoba z róży przez miesiąc odmawia jedną z tajemnic różańcowych. Pierwotnie róża liczyła 15 osób, obecnie zaś – po dodaniu przez Jana Pawła II do modlitwy różańcowej tajemnic światła – 20 osób (ciągle jednak istnieją grupy modlące po 15 osób – według tradycyjnego układu różańca).
W Polsce ruch ten jest bardzo rozpowszechniony, przyjmuje też formy Podwórkowych Kółek Różańcowych Dzieci, Nieustającego Różańca Papieskiego czy Różańca Rodziców.
