„Życie jest droga, w którą Jezus Chrystus wprowadził nową jakość – sprawił, że prowadzi ona do zmartwychwstania. Wielki Post jest okazją, by jeszcze bardziej umocnić się na tej drodze, by poprzez pokutę i żal za grzechy dążyć do chwały, którą dla nas przygotował. Bez zmartwychwstania nie miałyby sensu ani radości ani trudy codziennego życia” – mówił metropolita białostocki.

„Niech podejmowane dobrowolnie umartwienia wnoszą pokój i radość w wasze serca i w najbliższe otoczenie” – życzył na rozpoczynający się Wielki Post wszystkim zgromadzonym na Eucharystii.

W homilii ks. prał. Henryk Żukowski wskazywał na wyjątkowy charakter tegorocznego Wielkiego Postu w przeżywany Roku Miłosierdzia. „Symboliczne Drzwi Miłosierdzia zostały otwarte także w kościołach naszej archidiecezji. Ten zewnętrzny znak jest potrzebny, aby człowiek w swoim sercu przekroczył nieznane dotychczas progi, aby każdy mógł przybyć do bramy miłosierdzia, gdzie Bóg okazuje swoją miłość, uzdrawia, pociesza, i daje nadzieję” – podkreślał.

Proboszcz parafii katedralnej zachęcał, aby „o Bożej miłości przypominało także codzienne przekraczanie progów domów i mieszkań, na których zawiesimy kropielnice z wodą święconą, abyśmy przez znak krzyża, w imię Trójcy Przenajświętszej, wchodzili na drogę miłosierdzia, przypominając, że Polska od 1050. lat i każdy z nas dzisiaj należy do Boga”.

Ks. Żukowski zapraszał do udziału w nabożeństwach wielkopostnych, dzięki którym można „obudzić w sobie współczucie dla cierpiących i pokrzywdzonych, zrozumieli potrzebę pokuty, dostąpili łaski dobrej spowiedzi, darowali urazy i krzywdy i sami doznawszy miłosierdzia od Boga okazywali je innym”.

Kaznodzieja podkreślał także, że Wielki Post jest czasem prowadzącym ku Bogu, świętym i twórczym. „To czas walki ze sobą o siebie. Dzięki miłosierdziu Bożemu każdy z nas może zaistnieć na nowo” – zaznaczał.

Po homilii Abp Ozorowski, wspólnota Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego, która dziś tradycyjne rozpoczyna wielkopostne rekolekcje oraz zgromadzeni wierni, przyjęli na głowy poświęcony popiół, jako znak pokuty i wkroczenia na drogę nawrócenia.