Spotkanie w imieniu gospodarzy otworzyła dyrektor Książnicy Podlaskiej Jolanta Gadek, wyrażając radość, że prowadzona przez nią instytucja może być współorganizatorem wydarzenia, które zyskało już zasłużoną rangę nie tylko w regionie, ale także w kraju.
Następnie głos zabrał wiceprzewodniczący Stowarzyszenia oraz Przewodniczący Oddziału Okręgowego w Białymstoku – Romuald Gumienniak, który przywitał zebranych gości.
Postać tegorocznego Laureata przybliżył zebranym krótki klip wideo. Przewodniczący Kapituły bp Henryk Ciereszko przypomniał o chrześcijańskich wartościach jakie promuje nagroda, które „są bliskie wszystkim szlachetnym sercom, a które znaleźć można w twórczości Krzysztofa Kuczkowskiego”.
Komunikat Kapituły odczytała Bogusława Wencław – kustosz Nagrody. Pierwszą osobą, która złożyła na ręce Laureata gratulacje był Przewodniczący Stowarzyszenia Tomasz Nakielski. Oprócz słów uznania podkreślał on, jak ważna jest, zwłaszcza w dzisiejszym, „szalonym” świecie, metafizyka spotykana w poezji. Mówił on też o wielkich zasługach Laureata w stworzeniu całego środowiska literackiego, zebranego wokół pisma „Topos”.
Laudację wygłosił członek Kapituły – prof. dr hab. Dariusz Kulesza. Wystąpienie rozpoczął od oceny kondycji współczesnego społeczeństwa względem kroczącego procesu dechrystianizacji. Podsumowaniem tej oceny były słowa: „Nie pamiętamy skąd jesteśmy, nie
wiemy kim jesteśmy, idziemy donikąd. Tkwimy w labiryncie”. „Odpowiedzi na te fundamentalne pytania znaleźć można w chrześcijaństwie, które nadaje nam cel i umiejscawia nas na świecie. Wyrywa nas z labiryntu” – stwierdził.
Zauważył, że już sam tytuł pisma – „Topos” wskazuje na próbę zmierzenia się z owym „labiryntem”. „Nasza wspólna świadomość zbudowana jest z toposów – motywów czerpiących z kultury, tradycji i historii, które warunkują nasze miejsce i nadają kontekst naszemu pochodzeniu” – mówił. Profesor Kulesza podkreślił, że „Krzysztof Kuczkowski pisze jak św. Paweł w 6. rozdziale Listu do Efezjan – że nie walczymy przeciwko ciału i krwi, ale przeciwko zwierzchnościom”.
Laudację zakończyła zachęta do czytania poezji Krzysztofa Kuczkowskiego, gdyż że „nie ma innej poezji, która mogłaby nam teraz pomóc z punktu widzenia naszej chrześcijańskiej tożsamości”.
Sam Laureat skromnie przyznał, jak wielkim wydarzeniem jest dla niego otrzymanie Nagrody tak wielkiego patrona. Podziękował za trud włożony w przygotowanie gali oraz za towarzyszącą jej atmosferę, ale przede wszystkim za kontakt z białostockim środowiskiem, które życzliwie go przyjęło.
W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele władz Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana”, przedstawiciele Zarządu Spółki Grupa Inco, reprezentanci władz miasta, Urzędu Wojewódzkiego i Marszałkowskiego, radni, przedstawiciele świata kultury, nauki i biznesu oraz liczni miłośnicy twórczości tegorocznego Laureata.
Uroczystą Galę wręczenia Nagrody poprowadzili Aneta i Tomasz Filipowiczowie. Zwieńczona ona została koncertem pieśni patriotycznych – w związku z setną rocznicą odzyskania przez Polskę niepodległości - w wykonaniu chóru Mater Ecclesiae pod kierownictwem
artystycznym Kamila Wróblewskiego.
Przewodniczącym Kapituły nagrody im. Franciszka Karpińskiego, przyznawanej przez Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana” jest bp. Henryk Ciereszko. W jej skład wchodzą: Dorota Sokołowska, Jolanta Gadek, prof. dr hab. Dariusz Kulesza, prof. dr hab. Jarosław Ławski, ks. dr Dariusz Wojtecki, Jan Leończuk, Romuald Gumienniak i Bogusława Wencław.
Nagroda im. Franciszka Karpińskiego przyznawana jest od 1995 r. Jej laureatami zostają osoby, których twórczość wyrasta z nurtu chrześcijańskiego. W poprzednich edycjach uhonorowani zostali m. in.: ks. Jan Twardowski, Ernest Bryll, prof. Anna Świderkówna, prof. Teresa Kostkiewiczowa, prof. Stefan Sawicki, Jan Leończuka, Wojciech Wencel, Przemysław Dakowicz, Wiesław Myśliwski i ks. prof. Jerzy Szymik.
Celem Nagrody jest pogłębianie i upowszechnianie tego, czym w wymiarze chrześcijańskim jest literatura.
Białystok nie jest przypadkowym miejscem jej wręczania: Franciszek Karpiński – jeden z najwybitniejszych polskich poetów epoki oświecenia, prekursor stylu sentymentalnego w literaturze polskiej, poeta ludowy i narodowy – był związany właśnie z Białymstokiem. Przebywał na dworze Branickich od 1785 roku. To właśnie tu, w starym kościele farnym, zwanym przez białostoczan „białym kościółkiem”, po raz pierwszy śpiewane były „Pieśni nabożne” Franciszka Karpińskiego.
Krzysztof Kuczkowski urodził się w 1955 r. w Gnieźnie. To poeta, eseista, założyciel i redaktor naczelny dwumiesięcznika literackiego „Topos”, redaktor serii książek Biblioteka „Toposu”. Od 1995 do 2005 r. pełnił funkcję redaktora naczelnego magazynu „Gitara i Bas”. Wydał zbiory wierszy „Prognoza pogody” (1980), „Pornografia” (1981), „Ciało, cień” (1989), „Trawa na dachu” (1992), „Widok z dachu” (1994), „Stado” (1995; wspólnie z Krzysztofem Szymoniakiem), „Anioł i góra” (1995), „Niebo w grudniu” (1997), „Wieża widokowa” (wybór wierszy, 1998), „Tlen” (2003), „Pieśń miłości, pieśń doświadczenia” (2006; wspólnie z Wojciechem Kassem), „Dajemy się jak dzieci prowadzić nicości” (2007), „Wiersze [masowe] i inne” (2010), „Ruchome święta” (2017), „Sonny Liston nie znał liter” (2018). Publikował w czasopismach polskich i zagranicznych. Tłumaczony na angielski, niemiecki, włoski, czeski, serbski i chorwacki. Odznaczony m.in. Srebrnym i Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis” (2008). Laureat Nagrody „Nowej Okolicy Poetów” za dorobek poetycki (2008), Nagrody Literackiej im. ks. Jana Twardowskiego (2018) oraz Nagrody Prezydenta Miasta w dziedzinie kultury i sztuki „Sopocka Muza” (1996), a także Honorowego Orfeusza (2017). Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
