Zaproszonymi prelegentami byli ks. prof. Henryk Seweryniak z UKSW w Warszawie i ks. Krzysztof Kralka, dyrektor Pallotyńskiej Szkoły Nowej Ewangelizacji w Lublinie.
W referacie pt. „Nowa ewangelizacja w perspektywie Kościoła powszechnego” ks. prof. Henryk Seweryniak, konsultor Papieskiej Rady ds. Nowej Ewangelizacji, mówił o nowej ewangelizacji w rozumieniu trzech ostatnich papieży. Na początek przytoczył definicję sformułowaną przez Jana Pawła II. Przypomniał, że nowa ewangelizacja nie polega na głoszeniu „nowej ewangelii”, której źródłem bylibyśmy my sami, współczesna kultura i dzisiejsze rozumienie potrzeb człowieka, ale jest to głoszenie «tej samej Ewangelii z nową gorliwością», nowymi metodami i z zastosowaniem nowych środków wyrazu”.
Prelegent zauważył, że Papież Polak zaczął mówić o nowej ewangelizacji w kontekście panującego w Europie i na świecie komunizmu i marksizmu oraz pewnych form nurtu tzw. teologii wyzwolenia w Ameryce Łacińskiej. Podkreślał, że w dzisiejszych czasach nowej ewangelizacji musi mierzyć się z panującą ideologią tzw. nowej lewicy oraz jej zapleczem intelektualnym. Ks. Seweryniak wyjaśniał, że ta nowa ideologia nie zajmuje się sprawami sprawiedliwości społecznej, ale walkę o człowieka rozgrywa na polach kultury, moralności, edukacji. Swoje cele realizuje przez instytucje państwa utrzymywane z podatków, m.in. szkoły, przedszkola, uniwersytety, media publiczne, organizacje pozarządowe i system prawa. Wskazał również na zagrożenia, jakie z niej wynikają. „Dlatego tym bardziej dziś trzeba nam uwierzyć w nową ewangelizację i być wiernym nauczaniu Jana Pawła II. Będzie to nasza odpowiedź na świadomie dziś prowadzoną anty-ewangelizację” – mówił Ksiądz Profesor, podkreślając, że sercem nowej ewangelizacji jest głoszenie kerygmatu.
Ks. Seweryniak, przypominając nauczanie Benedykta XVI o nowej ewangelizacji, wskazał na trzy jej istotne elementy: to, że jest ona skierowana do tych, którzy są ochrzczeni, ale z różnych względów oddalili się od Boga, powinna być prowadzona przy pomocy nowych środków komunikacji oraz że dzieło ewangelizacji jest zadaniem całego Kościoła, „aby – jak mówił sam papież - na nowo rozpalić w jego członkach żar wiary”. Referent podkreślił, że Papież Emeryt nadał nowej ewangelizacji struktury i ramy organizacyjne.
Prelegent odwołując się do nauczania papieża Franciszka w encyklice Ewangelii Gaudium wskazywał, że w jego nauczaniu nowa ewangelizacja jest ukazywana przede wszystkim jako dzieło samego Boga. Za papieżem podkreślał, że Kościół potrzebuje dziś „misyjnego nawrócenia”, nie tyle „zwyczajnego administrowania” co życia w „permanentnym stanie misji”. Wskazywał na obszary pre-ewangelizacji, które są duszpasterską szansą i wyzwaniem oraz zachęcał do cierpliwości w oczekiwaniu na widoczne owoce nowej ewangelizacji.
Ks. Krzysztof Kralka SAC w referacie zatytułowanym „Nowa ewangelizacja w praktyce parafii” wskazywał na obszary ewangelizacji w Kościele i jej metody, jakimi są przepowiadanie kerygmatu i katechizacja. Podkreślał, że aby katechizacja była skuteczna, niezbędne jest uprzednie docieranie do człowieka z kerygmatem.
Zdaniem drugiego z prelegentów, konieczne jest stworzenie w parafiach propozycji duszpasterskich dla osób niewierzących i dla tych, którzy odeszli z Kościoła. Przestrzegał przed „samo-duszpasterstwem”, czyli podejmowaniem działań duszpasterskich niedostosowanych do potrzeb wspólnoty parafialnej i zaznaczał konieczność kształcenia ewangelizatorów świeckich.
Ks. Kralka wyjaśniał, że nowa ewangelizacja nie ma na celu wyrugowania tradycyjnych form duszpasterstwa, ale ich pogłębienie. Wskazywał na potrzebę wspólnego działania w miejsce duszpasterskiej rywalizacji. „Dopóki w Kościele będzie się zabiegać o jedność w prowadzeniu nowej ewangelizacji, Kościół będzie żył” – mówił referent.
Po wysłuchaniu referatu, uczestnicy warsztatów w pięciu grupach konwersatoryjnych dyskutowali o problematyce nowej ewangelizacji w archidiecezji białostockiej, a następnie przedstawili na forum wnioski z dyskusji i postulaty. Podkreślano zaniedbywanie na korzyść nowych metod ewangelizacji tradycyjnych form duszpasterstwa, problem przynależności do wspólnot parafialnych osób spoza parafii, zbytnią emocjonalność spotkań modlitewnych w niektórych ruchach i wspólnotach. Zauważono też konieczność osobistego świadectwa wiary kapłanów, otwartości i dyspozycyjności duszpasterskiej, potrzebę osobistego dotarcia do ludzi z przesłaniem Ewangelii. Mówiono o potrzebie formacji ludzkiej, a nie tylko duchowej, w grupach nowej ewangelizacji.
Podsumowując dwudniowe warsztaty Abp Edward Ozorowski, podkreślał, że nie można zadowalać się dobrymi, w porównaniu z innymi częściami Polski, danymi statystycznymi odnośnie frekwencji na Mszach św. i przystępowania do sakramentów. Apelował, by nie pomijać tych, którzy z różnych względów oddalili się od Kościoła, ale by ich szukać, odnajdywać i na nowo wprowadzać do parafialnych wspólnot. Arcybiskup przestrzegał jednocześnie przed tworzeniem „Kościoła w Kościele”. „Nowa ewangelizacja jest niczym innym jak działaniem w kierunku Chrystusa, który jest Głową Kościoła i w nim wszystkich jednoczy” – mówił. Metropolita Białostocki zachęcał duszpasterzy do wytrwałej pracy, wiary i nadziei, w to, że ich wysiłki nie pozostaną daremne.
Doroczne spotkania warsztatowe dla kapłanów archidiecezji białostockiej dotyczą aktualnych zagadnień i problemów duszpasterskich oraz są okazją do poszerzania wiedzy i wypracowania wspólnych stanowisk i postulatów do przyszłej realizacji w parafiach. W tegorocznych warsztatach duszpasterskich uczestniczył blisko 250 kapłanów.
