Liczba katolików: 2500

Do parafii należą:

miejscowości: Juchnowiec Kościelny, Biele 4 km, Brończany 4 km, Hermanówka 3 km, Janowicze 3 km, Juchnowiec Dolny 1 km, Juchnowiec Górny 0,5 km, Kudrycze 6 km, Lewickie 4 km, Lubejki 3 km, Niewodnica Nargilewska 7 km, Ogrodniczki 0,5 km, Rumejki 1 km, Stacja Lewickie 1 km, Wólka 2,5 km.

Rys historyczny:
Początki parafii w Juchnowcu wiążą się z działalnością podskarbiego litewskiego Stanisława Zachariaszewicza Włoszka, który 12 listopada 1547 r. ufundował i uposażył kościół pw. Trójcy Świętej, Najświętszej Marii Panny i Wszystkich Świętych. Fundacja została potwierdzona 12 grudnia 1547 r. przez biskupa wileńskiego Pawła Holszańskiego. Drewniana świątynia i zabudowania plebańskie stanęły na placu podarowanym przez Stanisława Włoszka. Przed 1639 r. w kościele znajdowały się trzy, a później ? sześć ołtarzy. Szczególne miejsce zajmował w nim obraz Matki Bożej Juchnowieckiej, uznawany za cudowny i otaczany powszechnym kultem. W latach 1639-1640 rozpoczęto rejestrację doznanych przed wizerunkiem łask oraz ofiarowanych wotów.
Dnia 20 listopada 1641 r. znacznego powiększenia funduszu parafialnego dokonał podczaszy podlaski Stanisław Lewicki, dziedzic na Niewodnicy i Kożanach. W 1669 r. król Michał Korybut Wiśniowiecki nadał przywilej na odbywanie w Juchnowcu targów i jarmarków, przeznaczając dochód z nich na utrzymanie kościoła i słynącego cudami obrazu.
Po uszkodzeniach spowodowanych wichurą w 1724 r., proboszcz, ks. Michał Płoński, na własny koszt przebudował ołtarz główny, w którym szczególne miejsce zajął cudowny obraz Matki Bożej. Pierwsza juchnowiecka świątynia przetrwała do 1764 r., kiedy ze względu na zły stan budynku zdecydowano o jego rozbiórce.
Budowę murowanego kościoła w stylu barokowym rozpoczął ks. proboszcz Jozafat Wołłosowicz, a dokończył proboszcz, ks. Jan Daniszewski. Pracami budowlanymi kierował majster murarski Jakub Wieliczko. W 1768 r. sumą 7000 zł polskich inwestycję wsparł właściciel Białegostoku, hetman wielki koronny Jan Klemens Branicki. Budowa, a zwłaszcza wyposażanie wnętrza, trwały wiele lat. Murowanie wieży kościelnej rozpoczęto dopiero w 1819 r. i ukończono przed 1828 r. Wcześniej, za czasów proboszcza, ks. Ignacego Rakowskiego (1788-1813) kościół został poświęcony.
Kapitalną renowację całej świątyni przeprowadził na początku XX w. ks. proboszcz Antoni Dalinkiewicz. Projekt architektoniczny remontu oraz przebudowy wieży, zrealizowany w 1906 r., wykonał inż. Romuald Samotyja Lenczewski. W 1941 i 1944 r. wieża została uszkodzona przez ostrzał artyleryjski. Zniszczenia naprawiono po zakończeniu wojny.
W latach 60. XX w. odnowiono elewację świątyni. W 1971 r. wykonano polichromię, a w latach 1987-1997 przeprowadzono liczne prace remontowe, w tym m.in. przykryto dach i wieżę blachą miedzianą. Ks. proboszcz Kazimierz Fiedorowicz wybudował w 1992 r. nową murowaną plebanię, starą zaś z czasem zaadaptowano na dom pielgrzyma. Ostatni gruntowny remont tegoż obiektu przeprowadzono w latach 2006-2008. Dalsze prace remontowe i konserwatorskie prowadził kolejny proboszcz, ks. Andrzej Kondzior. W latach 2008-2009 wstawiono nowe ławki, zaś w 2010 r. - nowe okna i drzwi.
W tym czasie trwały już żmudne prace nad osuszaniem placu wokół świątyni, polegające na odsłonięciu fundamentów kościoła poprzez usunięcie nagromadzonej przez wieki ziemi, co wiązało się z obniżeniem całości placu przykościelnego. Pozwoliło to w latach 2009-2010 na odwodnienie terenu i osuszeniu fundamentów świątyni oraz przeprowadzenie w 2012 r. gruntownego ich remontu i konserwacji. Od 2013 r. trwają prace nad odnowieniem elewacji kościoła. Tegoż roku dano zakrystii nowe wyposażenie w meble. Pewnych prac remontowych wymagał też budynek plebanii. Tak więc w 2012 r. wstawiono tam nowe okna, a w roku następnym naprawiono dach. Kościół juchnowiecki (w 1966 r.) i cmentarz parafialny (w 1988 r.) zostały wpisane do rejestru zabytków województwa białostockiego. W 1997 r. kościół w Juchnowcu zaliczono do sanktuariów Archidiecezji Białostockiej, a słynący łaskami obraz otrzymał tytuł Matki Bożej Królowej Rodzin.

Cmentarz grzebalny:
100 m od kościoła parafialnego. Powierzchnia 2,5 ha. Cmentarz założono w 1671 r. Na cmentarzu znajduje się neoromańska kaplica grobowa Nowickich, wzniesiona w latach 80-tych XIX w.