Liczba katolików: 480

Do parafii należą:

miejscowości: Narewka, Babia Góra 17 km, Bernacki Most 5 km, Borowe 12 km, Borysówka 14 km, Budy 13 km, Cieremki 9 km, Gnilec 6 km, Golakowa Szyja 13 km, Grodzisk 1 km, Gruszki 5 km, Guszczewina 4 km, Janowo 1 km, Kapitańszczyzna 8 km, Krynica 5 km, Lewkowo Nowe 6 km, Lewkowo Stare 8 km, Leśna 5 km, Ludwinowo 12 km, Łańczyno 12 km, Łuka Nowa 15 km, Masiewo Nowe 14 km, Masiewo Stare 15 km, Michnówka 12 km, Minkówka 2 km, Mikłaszewo 2 km, Nowiny 10 km, Nowosady 11 km, Ochrymy 6 km, Olchówka 5 km, Pasieki 8 km, Planta 4 km, Podlewkowie 6 km, Porosłe 14 km, Pręty 8 km, Przechody 10 km, Siemianówka 10 km, Siemieniakowszczyzna 15 km, Skupowo 4 km, Smolnica 10 km, Smolany Sadek 12 km, Sorocza Nóżka 12 km, Stoczek 1 km, Suszczy Borek 4 km, Świnoroje 1 km, Tarnopol 10 km, Teremiski 16 km, Zabrody 6 km, Zamosze 16 km, Zwodzieckie 10 km.

Rys historyczny:

Kościół w Narewce powstał w 1777 r. z fundacji króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Drewnianą świątynię św. Jana Chrzciciela, jako kościół filialny parafii Narew, poświęcił 22 lutego 1778 r. ks. Adam Kłokocki, proboszcz z tejże parafii, późniejszy biskup sufragan brzeski. Duchowni z Narewki mieli do obsługi duszpasterskiej olbrzymie tereny, od Białowieży na południu, po rzekę Narew na północy i od Hajnowszczyzny (dzisiejsza Hajnówka), na zachodzie po Cichowolę i Tuszemlę na wschodzie. Po trzecim rozbiorze kraju Narewka znalazła się pod zaborem rosyjskim i była odtąd filią parafii Jałówka. Dnia 22 lipca 1866 r. w ramach represji popowstaniowych władze carskie zlikwidowały filię w Narewce, duszpasterza skazano na Sybir, a kościół zamieniono na prawosławną cerkiew. Wyposażenie kościoła przekazano do kościoła w Szereszewie. Świątynia spłonęła 25 grudnia 1900 r.
Dopiero po ukazie tolerancyjnym z 1905 r. pojawiły się sprzyjające warunki do starań o pozwolenie na budowę kościoła. W 1908 r. wskrzeszono ośrodek duszpasterski w Narewce, teraz już w randze parafii. Na urząd proboszcza mianowano ks. Michała Buklarewicza, który uzyskał stosowne pozwolenie i przystąpił do budowy kościoła. Autorem projektu świątyni był arch. Ignacy Narbutt z Grodna. Budowę zakończył ks. Julian Borówko. Świątynię poświęcił 5 października 1914 r. dziekan prużański, ks. Wiktor Białłozor. Był to obiekt o nieprzeciętnych walorach estetycznych i architektonicznych, noszący pewne elementy stylu zakopiańskiego. Świątynia ta 5 lipca 1965 r. spłonęła. Po pożarze nabożeństwa sprawowano w kaplicy na plebanii.
W latach 1970-1973, dzięki zaangażowaniu proboszcza, ks. Tadeusza Krawczenki, zbudowano nowy murowany kościół. Projekt świątyni sporządził inż. arch. Michał Bałasz. Dnia 11 listopada 1973 r. świątynię konsekrował bp Henryk Gulbinowicz. W roku 2010 odnowiono elewację kościoła, natomiast w 2012 r. zbudowano granitowe schody. W 2022 r. został wybudowany i konsekrowany nowy marmurowy ołtarz główny.

Cmentarz grzebalny:
1,2 km od kościoła parafialnego, pow. 0,87 ha, założony w 1909 r.