Liczba katolików: 1000

Do parafii należą:

miejscowości: Sokolany, Gilbowszczyzna 7 km, Gliniszcze Małe 3 km, Gliniszcze Wielkie 3 km, Jacowlany 2 km, Kozłowy Ług kol. 8 km, Nowowola 5 km, Plebanowce 5 km, Poganica 6 km, Racewo 4 km, Sierbowce 3 km, Starowlany 6 km, Szyndziel 6 km, Woroniany 1 km, Zwieżany 5 km, Żuki 3 km.

Rys historyczny:

W 1617 r. Hieronim Wołłowicz, podskarbi ziemski i pisarz Wielkiego Księstwa Litewskiego, na polecenie króla Zygmunta III Wazy, zbudował w Sokolanach drewniany kościół i plebanię oraz wymierzył grunta pod przyszłe uposażenie parafii. Dnia 12 kwietnia 1618 r. Hieronim Wołłowicz i biskup wileński Eustachy Wołłowicz wydali dokument fundacyjny i jednocześnie erekcyjny dla parafii sokolańskiej.
Świątynia otrzymała wezwanie Trójcy Przenajświętszej. W głównym ołtarzu kościoła znajdował się wizerunek Przemienienia Pańskiego, zakrywany obrazem Trójcy Świętej. W bocznych ołtarzach umieszczone były przedstawienia św. Anny oraz Wniebowzięcia NMP. W połowie XVII w. zabudowania kościelne dotknął najazd moskiewski, jednak w kolejnych dziesięcioleciach, dzięki opiece ks. prob. Michała Kazimierza Jerzewicza, udało się naprawić zniszczenia.
Na początku XIX w. stary kościół groził zawaleniem. Po pożarze w 1827 r. zbudowano skromną murowaną świątynię. Był to bezwieżowy budynek na planie prostokąta kryty dwuspadowym dachem. Dnia 5 listopada 1833 r. archidiakon białostocki, ks. Franciszek Piotrowski poświęcił go pw. Przemienienia Pańskiego. W latach 1908-1911, dzięki staraniom księży Tadeusza Makarewicza i Antoniego Walentynowicza kościół rozbudowano, dodając prezbiterium, dwie zakrystie i wieżę.
W czasie II wojny światowej pocisk artyleryjski najpierw uszkodził sklepienie kościoła (23 czerwca 1941 r.), następnie 24 lipca 1944 r. cofający się Niemcy wysadzili wieżę, a w kilka dni później zburzyli część nawową. Ze świątyni pozostało tylko prezbiterium, rozebrane przez wiernych podczas porządkowania ruin.
Po ustaniu działań wojennych w 1945 r. parafianie z ks. prob. Janem Lewkowiczem zbudowali tymczasowy kościół drewniany. W latach 1947-1948 przymierzano się do wzniesienia murowanej świątyni. Zamówiono nawet projekt u warszawskiego architekta Andrzeja Boniego, jednak otrzymano tylko wstępne szkice. Trudności formalne i niesprzyjające warunki polityczne uniemożliwiły realizację przedsięwzięcia.
Dopiero w 1996 r., za czasów ks. prob. Władysława Kulikowskiego, ponownie podjęto inicjatywę budowy murowanego kościoła. Sporządzenie projektu powierzono inż. arch. Jerzemu Zgliczyńskiemu. Nową świątynię usytuowano w miejscu zniszczonej podczas II wojny światowej. Dnia 1 lipca 2001 r. poświęcił ją bp Edward Ozorowski. W kolejnych latach trwało dalsze wyposażanie i upiększanie wnętrza świątyni. Za rządów ks. Wojciecha Tekielaka wykonano nową polichromię w kościele, w prezbiterium położono marmurową posadzkę, zamontowano nowy ołtarz soborowy oraz pozłocono główny, a także zakupiono organy. Wyremontowano również plebanię i uporządkowano teren wokół kościoła.

Cmentarz grzebalny:
250 m od kościoła, powiększony w 1916 r., pow. 1,84 ha.