Biskup Ciereszko wskazał na istotne miejsce, jakie zajmują w naszej codzienności obiekty sakralne, takie jak świątynie czy przydrożne krzyże. Są one „widzialnym znakiem tajemnicy Boga pośród nas”. Sam Bóg poprzez swoje wcielenie podkreślił, że „chce zamieszkiwać pośród nas, także w tym, co tworzymy, jako czymś co jest dostrzegalne”, aby „coraz pełniej odsłaniać swoją obecność”.
Podobnie jak kamienie i cegły, zespolone ze sobą, tworzą piękny obraz białostockiej katedry, tak też wierni, jako „żywe kamienie tworzą świątynię Ludu Bożego”. Zobowiązuje to na do zachowania jedności, gdyż „każdy odrzucony kamień, każda cegła niezespolona z inną, nie przyczynia się do piękna budowli Kościoła”. Dopiero we wspólnocie, w którą zostaliśmy włączeni przez sakrament chrztu św. „możemy odnaleźć siebie dzięki wierze, życiu Ewangelią jak i świadectwie chrześcijańskiego życia”.
Kończąc Bp. Ciereszko zauważył, że dzisiejsze święto jest dziękczynieniem za białostocką katedrę, jak również zaproszeniem, abyśmy „pełniej odnajdywali się jako żywa świątynia Ludu Bożego”. Zobowiązuje to nas do troski o świątynię naszego ducha, którą winniśmy pielęgnować przez „wiarę, miłość do Boga i życie sakramentalne”, aby jej piękno ujawniało się „w naszym życiu, naszych postawach i czynach”.
Mszę św. poprzedziła nadzwyczajna sesja Białostockiej Kapituły Metropolitalnej, która odbyła się w Centrum Wystawienniczo-Konferencyjnym Archidiecezji Białostockiej. W ramach sesji zostały wygłoszone dwa referaty. Ksiadz prał. Tadeusz Krahel przedstawił zagadnienie kultu Matki Bożej Miłosierdzia, a ks. prał. Jan Nieciecki przybliżył zgromadzonym symbolikę obrazu Matki Bożej Miłosierdzia, jak również temat powstajacego ku Jej czci nowego ołtarza.
Po zakończonej sesji zebrani udali się do białostockiej archikatedry, gdzie odbyła się instalacja ks. Jarosława Gregorczyka, nowego kanonika gremialnego Białostockiej Kapituły Metropolitalnej, sprawującego urząd proboszcza archikatedry od stycznia br.
Obecną bazylikę metropolitalną pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny wzniesiono w latach 1900-1905 w stylu neogotyku wiślańsko-bałtyckiego, przybudowując ją do istniejącego do dzisiaj kościoła farnego z pierwszej połowy XVII w. Konsekrowana została 30 maja 1931 r. przez Abp. Romualda Jałbrzykowskiego, metropolitę wileńskiego. Od 1945 r. pełniła rolę prokatedry. W 1985 r. papież Jan Paweł II obdarzył świątynię przywilejem bazyliki mniejszej, a 5 czerwca 1991 r., erygując diecezję białostocką, ustanowił ją katedrą.
