Metropolita Białostocki wyraził szczególna wdzięczność za okazywaną mu na co dzień życzliwość, wsparcie i dar modlitwy. Prosił o „nieustanne, wspólne kroczenie do miłosiernego Boga, jako znak jedności wspólnoty białostockiego Kościoła wobec świata, zwłaszcza w we współczesnych, niespokojnych czasach”.
W homilii ks. prał. Stanisław Hołodok, przypominając postać św. Edwarda, młodego króla średniowiecznej Anglii, podkreślał cnotę męstwa, która wyróżniała młodego władcę, który stracił życie poprzez rodzinne intrygi.
Na zakończenie okresu Wielkiego Postu, podkreślił, że nadchodzący czas wielkanocny nie powinien zakończyć w życiu chrześcijańskim trzech wielkopostnych praktyk - modlitwy, postu i jałmużny. Wyjaśniał, że czasami zdarza się te praktyki lekceważyć, traktować jako „opcje alternatywne”, z których można, ale nie musi się korzystać. „Lecz tak naprawdę są one esencją i fundamentem chrześcijańskiego życia. I to całego życia, a nie tylko czterdziestu dni Wielkiego Postu”- mówił ks. Hołodok.
Składając życzenia, na zakończenie Eucharystii, ks. prał. Józef Wiśniewski, prepozyt Kapituły krypniańskiej, zauważył, że każde imieniny to sposobność, by otoczyć Solenizanta modlitwą. Zwracając się do Pasterza Kościoła białostockiego w imieniu duchowieństwa archidiecezji mówił: „W tej archikatedrze padałeś przed Panem na kolana czterokrotnie: przy subdiakonacie, diakonacie, kapłaństwie i biskupstwie. To liturgiczne ukorzenie się człowieka przed Bogiem. Co roku w Wielki Piątek korzymy się przed Bogiem – Stwórcą i Zbawicielem – a On mówi «wstań i idź… idź głosić Ewangelię, a ja będę z tobą już do końca»”.
Cytując słowa „Evangelizare misit me… in Eo qui confortat” czyli „Posłał mnie Pan abym głosił Ewangelię… w Tym, który umacnia”, ks. Wiśniewski zapewniał o wsparciu Arcypasterza w pracy i w modlitwie, w smutkach i radościach przez wszystkich kapłanów archidiecezji. Życzył, aby na każdy dzień pasterskiego posługiwania towarzyszyło mu wstawiennictwo świętego patrona i Maryi Matki Miłosierdzia.
W imieniu wspólnoty seminaryjnej życzenia abp. Ozorowskiemu złożył wicerektor Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku, ks. dr Marian Strankowski. Za św. Grzegorzem Wielkim wskazał, że „sztuką ponad sztuki jest kierowanie duszami”. Dlatego dziękował za „sprawowane Msze św., głoszone słowo Boże, za udzielane posługi i święcenia, za prowadzone zajęcia dydaktyczne oraz za wszelkie słowa i gesty, przez które uwidacznia się pasterska troska i ojcowska miłość Księdza Arcybiskupa”. Zapewniał o nieustannej modlitwie profesorów, alumnów i pracowników seminarium o zdrowie i potrzebne do dalszej posługi siły.
Mszę św. koncelebrowali Abp Senior Stanisław Szymecki, Bp Henryk Ciereszko oraz blisko 50 kapłanów. Świątynię wypełnili wierni, alumni Wyższego Seminarium Duchownego, siostry zakonne, przedstawiciele władz miejskich wraz z Prezydentem Białegostoku oraz Bractwa Kurkowe.
Abp Edward Ozorowski jest pierwszym biskupem, którego mianował na początku swego pontyfikatu Jan Paweł II. Został prekonizowany 31 stycznia 1979 r., a sakrę biskupią przyjął 29 kwietnia tegoż roku. Przez dwadzieścia siedem lat posługę pasterską sprawował jako biskup pomocniczy. Jest profesorem zwyczajnym historii teologii i dogmatyki. Przez wiele lat był rektorem Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku.
21 października 2006 r. papież Benedykt XVI mianował go Arcybiskupem Metropolitą Białostockim. Uroczysty ingres do katedry odbył 16 listopada 2006 r. W Episkopacie Polskim jest członkiem Zespołu ds. Sanktuariów, Rady Naukowej oraz Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Jest ponadto członkiem Polskiego Towarzystwa Teologicznego, Towarzystwa Mariologicznego oraz International Biographical Centre i American Biographical Institute.
