W kazaniu ks. prał. Zdzisław Karabowicz nawiązując do obchodzonego święta Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła, przypominał, że Maryja była u początku rodzącego się Kościoła, oczekując na zesłanie Ducha Świętego wraz z Apostołami. Zauważył, że tak jak w Wieczerniku, tak i teraz jest jest Ona obecna we wspólnocie Kościoła zgromadzonego w świątyni na modlitwie. W kontekście jubileuszu parafii św. Rocha, zachęcał również do odczytywania „materialnych znaków Jej obecności”.
Wyjaśniając to kaznodzieja wskazał na figurę Niepokalanej, która nieprzypadkowo umieszczona jest na wieży kościoła zamiast krzyża. Zaznaczał, że jest to odwzorowanie minaretu w Kamieńcu Podolskim, zamienionego w XVIII w. na meczet. „Kamieniecka Madonna tryumfowała w zwycięstwie nad islamem i Turkami, białostocka zaś w zwycięstwie nad moskiewską ideologią i bolszewizmem, gdyż świątynia ta miała być pomnikiem dziękczynnym za odzyskanie przez Polskę niepodległości po latach zaborów, choć pod koniec jej budowy kraj znów stracił niepodległość” – mówił.
Ks. Karabowicz tłumaczył, że pierwotnie kościół miał nosić tytuł jednego z wezwań Litanii Loretańskiej - „Gwiazdy zarannej” – i nawiązywać do jutrzenki niepodległości. Dlatego świątynia zaprojektowana została na planie gwiazdy. „Wzgórze św. Rocha w 1864 r. było świadkiem wielkiej profanacji dokonanej w ramach pacyfikacji powstania styczniowego. Wówczas wykopano i zniszczono ponad 20 krzyży. Gwiazda zaranna w koncepcji projektanta Oskara Sosnowskiego wyrastała z grobów tych, których największym marzeniem była niepodległość, umęczonych carskim bezprawiem i prześladowaniami religijnymi. Jednocześnie projektant był przekonany, że budowla powinna mieć naturalny charakter, stąd powtarzający się we wnętrzu świątyni motyw kryształu górskiego” – mówił.
Wskazywał, że Maryja jest „Gwiazdą zaranną”, ponieważ zwiastuje zbawienie i przynosi Zbawiciela. „Tak jak Maryja, człowiek żyjący Jezusem nie może Nim nie promieniować. Człowiek wierzący, niczym świątynia nosi we wnętrzu Jezusa. Jego serce jest tabernakulum obecności Chrystusa w świecie” - mówił. Zachęcał, aby na wzór Maryi „być obecnymi w świecie tam, gdzie rodzi się coś pięknego i nieść innym Boga. Być jak Maryja gwiazdą oświecającą blaskiem codzienność pracy, rodziny i domu i niezależnie od układów politycznych czy społecznych”.
Po Komunii św. obecni na Mszy św. wspólnie z Ojcem Dyrektorem Tadeuszem Rydzykiem odmówili „Akt oddania Matce Bożej”.
Na zakończenie Eucharystii Abp Ozorowski podziękował uczestnikom uroczystości za wspólne świętowanie pięknego jubileuszu i podkreślił, że jest ono „mężnym i praktycznym wyznaniem wiary. Podziękował także o. Tadeuszowi Rydzykowi za obecność na uroczystościach, podkreślając jego zasługi w katechizacji Polaków. Polecił jego i dzieło, które prowadzi opiece Matki Bożej i życzył, aby pomimo licznych przeszkód, na jakie napotyka, wciąż czerpał siły z zaufania Maryi.
Ks. prał. Tadeusz Żdanuk, proboszcz parafii podziękował wszystkim zaangażowanym w przygotowanie uroczystości, parafianom i przybyłym gościom. Wspomniał w sposób szczególny bp. wileńskiego, bł. Jerzego Matulewicza, który w 1925 r. powierzył wznoszenie świątyni ks. Adamowi Abramowiczowi. Podziękował także i wręczył okolicznościowe odznaczenia Pasterzom Kościoła Białostockiego. Wyraził także wdzięczność 90-latkom: ks. inf. Zygmuntowi Lewickiemu i ks. Zenonowi Wołosewiczowi za wieloletnią pracę w parafii pw. św. Rocha oraz swojej mamie za towarzyszenie mu w kapłańskiej drodze i zawsze okazywaną pomoc i wsparcie.
Parafię erygował 20 maja 1925 r. bp Jerzy Matulewicz. Była to druga powstała na terenie Białegostoku parafia. W 1926 r. rozebrano znajdującą się na wzgórzu św. Rocha kaplicę cmentarną zbudowaną przez Jana Klemensa Branickiego w 1750 r. i wzniesiono kaplicę tymczasową. Ogłoszono konkurs na projekt świątyni, który wygrał projekt inż. arch. Oskara Sosnowskiego, który łączył ideę Matki Bożej jako Gwiazdy Zarannej z nowatorskimi formami architektonicznymi. Prace budowlane rozpoczęto w 1927 r. W 1935 r. zakończono budowę kopuły nad nawą centralną, a w roku następnym ukończono prace przy wznoszeniu 78-metrowej wieży. Niemal przez całą wojnę przy świątyni trwały dalsze prace budowlane. Wkrótce po zakończeniu działań wojennych świątynię w stanie surowym konsekrował 18 sierpnia 1946 r. Abp Romuald Jałbrzykowski. Wnętrze Kościoła odnowiono w 1990 r., później także wieżę. W 2008 r. z inicjatywy ks. Tadeusza Żdanuka, nowego proboszcza, rozpoczęto gruntowną renowację kościoła oraz otoczenia.
