Liczba katolików: 540

Do parafii należą:

miejscowości: Jałówka, Bachury 8 km, Bobrowniki 14 km, Bondary 15 km, Bagniuki 13 km, Budy 9 km, Brzezina 6 km, Cisówka 6 km, Ciwoniuki 14 km, Dublany 5km, Gobiaty 12km, Kituryki 3 km, Kondratki 2 km, Leonowicze 6 km, Łuplanka Nowa 6 km, Łuplanka Stara 6 km, Mostowlany 5 km, Nowosady 4 km, Podozierany 10 km, Rybaki 13 km, Szymki 5 km, Tajnica 13 km, Wiejki 10 km, Zaleszany 5 km, Zielona 8km, Zubki 12 km, Zubry 9 km.

Rys historyczny:

Powstanie parafii łączy się z działalnością królowej Bony. W 1545 r. Jałówce nadano prawa miejskie. Królowa jednocześnie ufundowała miastu kościół katolicki pw. Nawiedzenia Matki Bożej. Jałówka stała się aż do rozbiorów ważnym regionalnym ośrodkiem władzy państwowej oraz stolicą rozległej terytorialnie parafii rzymsko-katolickiej. W rozwijającym się mieście obok kościoła katolickiego powstała cerkiew prawosławna. W 1747 r. Kazimierz Sapieha, po zrujnowaniu pierwszego kościoła, ufundował świątynię katolicką pw. św. Michała Archanioła, którą zbudowano na placu, gdzie obecnie znajduje się plebania.
W drugiej połowie XIX w., oprócz kościoła parafialnego, do parafii Jałówka należał kościół filialny w Narewce pw. św. Jana Chrzciciela ufundowany w 1777 r. przez króla Stanisława Augusta oraz kaplice w Krasnej i Dąbrowie, położonej na terytorium obecnej Białorusi. Ponieważ kościół parafialny był już wiekowy, ponadto w fatalnym stanie technicznym, wierni w 1859 r. rozpoczęli budowę świątyni nowej, murowanej. Budowli nie udało się dokończyć, gdyż władze carskie w ramach represji za udział miejscowej ludności w Powstaniu Styczniowym, w roku 1866 zabrały nieukończony obiekt. Budowę dokończono, ale już jako cerkiew prawosławną. Katolikom zabrano także kościół pw. Michała Archanioła, filialny w Narewce zamknięto, a parafię w Jałówce skasowano. Wiernych przyłączono do parafii w Świsłoczy i podjęto silną akcję nawracania ich na prawosławie.
Po carskim ukazie tolerancyjnym z 1905 r. katolicy z Jałówki podjęli starania o uzyskanie pozwolenia na budowę kościoła i wskrzeszenie parafii. Ich zabiegi przyniosły taki skutek, że uzyskali zgodę na budowę kościoła i wskrzeszenie parafii. Parafię odwiedził w 1907 r. bp wileński Edward Ropp, nadając jej wezwanie św. Antoniego Padewskiego. Pierwszym proboszczem przywróconej do życia placówki duszpasterskiej został ks. Antoni Piątkowski, a po nim ks. Jan Matulewicz. Kościół zbudował jednak ks. Józef Kartanowicz, który w 1910 r. objął tę parafię. W międzyczasie ponownie wynikły problemy z pozwoleniem na budowę ze strony gubernatora grodzieńskiego. Ostatecznie, budowę rozpoczęto w 1910 r., a ukończono w roku 1915. Projekt świątyni w stylu romańskim wykonał architekt z Grodna, B. A. Sroka. W trakcie budowy wprowadzono w projekcie korekty, jednak nie są znane okoliczności dokonanych wówczas zmian. Ostatecznie powstał neogotycki, trójnawowy, ceglany, jednowieżowy kościół, który wyświęcił w 1919 r. dziekan wołkowyski, ks. Nikodem Tarasiewicz.
W 1921 r., a zatem po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, władze państwowe przekazały katolikom dawny kościół przerobiony na cerkiew. Dostosowano go do potrzeb kultu katolickiego i jako świątynię pw. Przemienienia Pańskiego i św. Michała Archanioła poświęcono 25 czerwca 1922 r. Do odzyskanego kościoła powrócił, z rozebranego kościoła św. Michała Archanioła, obraz MB Powstańczej. Przy tym kościele abp Romuald Jałbrzykowski 7 maja 1933 r. erygował parafię pw. Przemieniania Pańskiego i św. Michała Archanioła. W latach 1922-1934 w Jałówce istniały zatem dwa katolickie kościoły parafialne: św. Antoniego Padewskiego obsługujący wschodnią część parafii i Przemienienia Pańskiego dla części zachodniej.
Pod koniec II wojny światowej (w 1944 r.) cofający się Niemcy, opuszczając Jałówkę podminowali wieżę kościoła św. Antoniego, która runęła na kościół uszkadzając więźbę dachową, sklepienie i jeden filar. Wierni skupili się więc wokół świątyni Przemienienia Pańskiego, odkładając odbudowę drugiej zrujnowanej świątyni do lepszych czasów. Poza tym, po zmianie granic państwowych, część parafii znalazła się po stronie dzisiejszej Białorusi. Ruiny zburzonej świątyni św. Antoniego znalazły się po stronie polskiej i odpowiednio zabezpieczone są dziś wymownym świadkiem burzliwej przeszłości parafii.
Dnia 6 sierpnia 1987 r. bp Edward Kisiel konsekrował w Jałówce kościół pw. Przemienienia Pańskiego.
Na przełomie XX i XXI w., z inicjatywy ówczesnego proboszcza, ks. Ryszarda Puciłowskiego, nieopodal ruin kościoła, powstał ołtarz polowy - kaplica, gdzie w dzień św. Antoniego każdego roku odprawiana jest Msza św. odpustowa.
W kościele Przemienienia Pańskiego kilkakrotnie przeprowadzano prace remontowe i konserwacyjne, m.in. wykonano nowy strop żelbetowy, a obok świątyni zbudowano wolno stojącą wieżę.

Cmentarz grzebalny:

• Parafii pw. Przemienienia Pańskiego, 200 m od kościoła parafialnego, pow. 2,2 ha.
• Parafii pw. św. Antoniego, 600 m od kościoła parafialnego, pow. 2,46 ha, założony w 1909 r.