Dekretem z dnia 24.06.1997r., Ks. Abp Stanisław Szymecki, Metropolita Białostocki, wyłączając część terytorium z parafii św. Andrzeja Boboli w Białymstoku, erygował parafię p.w. Przemienienia Pańskiego z siedzibą przy ul. Klepackiej.

Ta decyzja z pewnością zadała ból wiernym, którzy zostali odłączeni od macierzystej wspólnoty. Przywiązanie bowiem do tego wszystkiego, co budowali przez pokolenia, z czym są związani uczuciowo, gdzie spoczywają ich przodkowie, pozostawi na zawsze ślad na duszy. I dlatego szczery żal jest zrozumiały, kiedy przychodzi nie z własnej woli to wszystko opuścić i zacząć budować nowe, od podstaw.

Trzeba wyrazić podziw i wielką wdzięczność znacznej części parafian, iż godząc się z wolą Bożą (bo tak to należy nazwać) z wielkim zapałem przystąpili do współpracy ze swoim nowym Proboszczem. Na owoce nie trzeba było długo czekać.

Już jesienią tego samego roku podjęto pracę nad rozbudową kaplicy, która w pierwotnej wielkości nie była zdolna pomieścić wiernych. Wznoszone bowiem nowe bloki komunalne i Spółdzielni Mieszkaniowej „Słoneczny Stok” oraz prywatne domy na terenie dawnych kolonii Klepacze, sprawiły, że liczba parafian systematycznie się powiększała. Dwie dobudowane boczne nawy kaplicy, które uroczyście poświęcono 21.XII 1997. (w przeddzień pierwszej rocznicy poświęcenia świątyni), nie rozwiązały problemu, albowiem postępujący rozwój parafii przyczynił się, że obecne rozmiary świątyni nie mogą pomieścić wiernych przybywających na wspólną modlitwę. Ta sytuacja uświadamia powoli wszystkich, którzy są już związani uczuciowo z tą parafią, iż zachodzi konieczność zbudowania kościoła.

Od początku, od powołania do życia parafii było wiadome, że to zadanie będzie jednym z najważniejszych i najbardziej zaszczytnych do zrealizowania.

Zachodzi także konieczność zbudowania plebanii, w której znajdowałyby się mieszkania dla księży i niezbędne pomieszczenia, dające godziwe warunki do życia i normalnego funkcjonowania parafii. Wykonano więc podstawowe czynności związane z budową kościoła i plebanii, jak: prawne uregulowanie z Gminą Białystok użytkowania placu kościelnego przez sporządzenie aktu notarialnego i założenie Księgi Wieczystej; geologiczne zbadanie gruntów pod budowę wymienionych obiektów. W najbliższym czasie w porozumieniu z odpowiednimi przedsiębiorstwami założona będzie zewnętrzna sieć energetyczna, instalacja sanitarna, wodociągowa i gazowa.

Są już gotowe projekty kościoła. Jesienią 1999 r. rozpoczęto budowę plebanii, a 10 IX 2001 r. rozpoczęły się prace przy wykopach pod fundamenty kościoła, które to fundamenty są już prawie gotowe. W międzyczasie otacza się wielką troską obecnie istniejącą kaplicę, dbając o jej wystrój wewnętrzny, aby wierni gromadzący się na modlitwach odczuwali powagę tego miejsca i po prostu czuli się tu dobrze.

Świątynia jest wyposażona praktycznie we wszystko do jej właściwego funkcjonowania. Posiada ona niezbędne szaty, naczynia i księgi liturgiczne; ołtarz główny z ambonką i dwa boczne; miejsce wyodrębnione dla organisty i chórku parafialnego; dwie zakrystie; nagłośnienie i oświetlenie.

Cały wystrój i wyposażenie były możliwe dzięki darom ofiarnym parafian, a także wiernym spoza parafii, którzy chętnie tu przybywają.

Bardzo ważny, i chyba najważniejszy jest rozwój duchowy parafii. Dla ożywienia religijnego i pogłębienia więzi duchowej z parafią katolików tu mieszkających, 15 VIII 1997 r. rozpoczęła się w . parafii peregrynacja obrazu Miłosierdzia Bożego, a 13 V 1998 r. - figurki Matki Bożej Fatimskiej, które już się zakończyły. Uwieńczeniem nawiedzenia rodzin przez obraz i figurkę, były uroczystości Aktu Oddania parafii Miłosierdziu Bożemu (27 VI 1999 r.) i Matce Bożej (24 V 2000 r.). Niedawno zakończyło się nawiedzenie rodzin przez Krzyż św.

Bardzo pozytywnym zjawiskiem, które kształtuje duchowy obraz parafii, są istniejące tu wspólnoty, jak: Kółka Żywego Różańca, Rycerstwo Niepokalanej, Grono Przyjaciół AWSD, Parafialny Zespół Charytatywny, Chór Parafialny, Służba Ołtarza, Wspólnota AA „Promyk nadziei”, Rada Parafialna, Ruch Światło-Życie, schola dziecięco-młodzieżowa. Stanowią one bardzo dużą pomoc w pracy duszpasterskiej. Parafia także może się poszczycić swoim pismem „Przemienienie”, które również jest znane i cenione poza terytorium parafii.

Pomimo tylu osiągniętych już sukcesów w tak krótkim czasie, tylu radosnych chwil na widok pomyślnie rozwijającej się tej młodziutkiej (bo liczącej 4 lata) wspólnoty parafialnej, jak w każdej rodzinie, zdarzają się i tu smutne zjawiska. Są nimi: szerzący się alkoholizm, który jest jedną z głównych przyczyn rozpadu małżeństw i tragedii rodzinnych; duża grupa katolików obojętnych religijnie i nie czujących więzi duchowej ze swoją parafią; niska frekwencja dzieci i młodzieży we Mszy św. i innych nabożeństwach.

To skłania nas do głębokiej refleksji i podjęcia wzmożonych działań duszpasterskich, aby ten niekorzystny obraz zmienić. Zależy to od nas wszystkich, a w szczególności od każdej rodziny, która jest najlepszą szkołą życia, wychowania, człowieczeństwa.

„Rodzina Bogiem silna”, jak powiedział Prymas Tysiąclecia, Kardynał Stefan Wyszyński, jest fundamentem w kształtowaniu osoby ludzkiej.

Chrześcijanin jest człowiekiem nadziei, dlatego taką nadzieją żyjemy, że przy pomocy Bożej przezwyciężymy problemy jakie obecnie są i jakie się pojawią, i cieszyć się będziemy tym widokiem, jak z dnia na dzień, nasza parafialna rodzina przemieniać się będzie ku lepszemu.

Ks. Jerzy Szyryngo