- To było wielkie wydarzenie (szkoda, że prawie niezauważone przez miejscowe środki masowego przekazu). Do Supraśla przyjechała cała Polska. Wydawało się, że młodzież była bardzo zadowolona, reprezentowała wysoki poziom, nadto czułem, że nie tylko wiedzą, ale także żyją poznanymi treściami.

- Niestety, nie miałem takiego szczęścia. Kiedy byłem w siódmej albo w ósmej klasie szkoły podstawowej, wziąłem udział w konkursie o Ojcu Świętym. W tamtych czasach takie Olimpiady się nie odbywały. A teraz już za późno, abym mógł w nich brać udział.

- Przejmowałem się razem z nimi. Chciałem, aby wszyscy zajęli pierwsze miejsce, ale to nie było możliwe. Towarzyszyła mi trema, myślałem czy podołam odpowiedzialności.

- Daje ona przede wszystkim możliwość wniknięcia w głębie naszej wiary, poznanie Tego, w Którego wierzę. Zajęcie dobrego miejsca nie jest najważniejsze, choć na pewno atrakcyjne nagrody przygotowane przez organizatorów mobilizują do wysiłku. Cieszę się, że w tym wypadku, nie było niezdrowej rywalizacji, jak w innych konkursach i olimpiadach. Poza tym, udział w Olimpiadzie daje możliwość zawarcia nowych znajomości, poznania nowych miejsc. To wszystko jest istotne, ale najważniejszym pozostaje dokładniejsze przyjrzenie się Jezusowi, wpatrzenie się w jego Oblicze, by powiedzieć "jak wielki i dobry jest Pan".

- Startuję, drugi raz, wcześniej startowałem dwa lata temu. Zająłem wtedy trzydziestą którąś lokatę w finale ogólnopolskim.

- Do wzięcia udziału zachęcił mnie katecheta. Sama Olimpiada jest umocnieniem mojej wiary. Chodzę, co tydzień na Mszę świętą do kościoła, dzięki Olimpiadzie głębiej ją przeżywam.

- Najtrudniejszy do opanowania był List Apostolski Tertio Millenio Adveniente.

- Wykorzystałem część wiedzy, jaką nabyłem przygotowując się do poprzedniej Olimpiady. Do etapu diecezjalnego uczyłem się dwa dni, nie mogłem więcej, bo miałem klasówki w szkole. A do finału dwa tygodnie.

- Jest to przede wszystkim przeżycie religijne, doświadczenie bycia w wspólnocie. Panował tu był specyficzny klimat. Na poprzedniej nie było takiej więzi między uczestnikami, jaka jest na tej.

- Nie wiem, myślę, że organizację - była naprawdę super! Organizatorzy zadbali o wszystko. Świetnie zagospodarowali czas między napisaniem testu a ogłoszeniem wyników - wyjazdem na wycieczkę.

- Jestem wierzący i praktykujący. W nauce najwięcej czasu poświęciłem czytając Ewangelię i to właśnie dzięki niej zmienił się mój sposób patrzenia na Mszę św.

- Wiedza i religia są moim hobby. Interesuję się teologią, wręcz kocham ją. Do udziału w Olimpiadzie namówił mnie ksiądz.

- Głębokie poznanie tego, w co wierzę. Cały czas dążę do tego, aby poznać swoją wiarę. Jest tu wspaniała atmosfera - atmosfera miłości.

- Tak.. Nawet dostałam się do eliminacji ogólnopolskich, ale nie przeszłam do finału.

- Konkretnie mi umożliwia lepsze odkrycie Pisma Świętego. Pobyt tutaj przeżyłem jako rekolekcje, poznałem bardziej Boga i innych ludzi, którzy tak jak ja żyją Ewangelią.

- Chodziło mi przede wszystkim o sprawdzenie mojej wiedzy na temat Biblii, spotkanie z ludźmi, którzy tu przyjechali i poznanie lepiej Pana Boga.

- Na pewno radość. Bardzo się cieszę z zajęcia III miejsca, chociaż na to nie liczyłem. Pobyt tu pogłębił moją wiarę i pomógł w odkryciu Bożej miłości, mogłem nauczyć się od innych osób tych wartości, których nie dostrzegałem wcześniej.

Już za rok kolejna Olimpiada, każdy ma szansę wzięcia w niej udziału. Serdecznie zachęcamy do startowania w niej, bo... naprawdę warto!

rozmawiała Anna Zapolnik