Błogosławiona siostra Faustyna Kowalska otrzymała polecenie wprowadzenia uroczystego obchodu ku czci Bożego Miłosierdzia podczas pierwszego objawienia, które miało miejsce w Płocku 23 II 1931 r. Pan Jezus mówił wówczas do siostry Faustyny: “Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, żeby był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być Świętem Miłosierdzia. Pragnę, aby kapłani głosili to wielkie Miłosierdzie Moje względem dusz grzesznych. Niech się nie lęka zbliżyć do mnie grzesznik. Palą Mnie płomienie Miłosierdzia, chcę je wylać na dusze ludzkie” (Dzienniczek, 49-50). Zaznaczono w Dzienniczku, że Zbawiciel aż 23 razy mówił o święcie Bożego Miłosierdzia, łącząc z tym obietnice dla nas grzesznych ludzi. Chrystus Pan jeszcze raz w tym samym 1931 r. mówił o potrzebie wprowadzenia święta: “Niedziela ta (pierwsza po Wielkanocy) jest świętem Miłosierdzia. Przez Słowo Wcielone daję poznać przepaść Miłosierdzia Mojego” (Dzienniczek, 88). Siostra Faustyna obiecała Panu Jezusowi (5 XI 1934) ofiarować wszystkie swoje cierpienia, umartwienia i modlitwy w tej intencji, aby Ojciec Święty zatwierdził święto Bożego Miłosierdzia.

Z woli Bożej sprawie wprowadzenia święta Bożego Miłosierdzia poświęcił się bezgranicznie spowiednik siostry Faustyny ks. profesor Michał Sopoćko, Sługa Boży. Okupił to wielką swoją pracą, ale też i cierpieniem. Siostra Faustyna zapisała: “W pewnym dniu ujrzałam swego spowiednika, jak wiele cierpieć będzie. Przyjaciele opuszczą cię, a wszyscy sprzeciwiać ci się będą i siły fizyczne zmniejszą się. Widziałam cię, jako grono winne, wybrane przez Pana i rzucone w prasę cierpień” (Dzienniczek, 63, 90). Ks. Michał Sopoćko uzasadniał w swoich publikacjach potrzebę ustanowienia nowej uroczystości Bożego Miłosierdzia, nazywając ją uroczystością Najmiłosierniejszego Zbawiciela. Według ks. profesora to nowe święto ukaże światu potęgę Bożego Miłosierdzia jako ratunek i lekarstwo w zwalczaniu tak licznych naszych grzechów. Przez tę uroczystość możemy bardziej przybliżyć się do miłosiernego Boga. Ks. Sopoćko miał też nadzieję, że nowe święto przypomni nam orędzie ewangeliczne o potrzebie czynów miłosierdzia wobec naszych bliźnich. Dzięki nowemu świętu ludzie bardziej zaufają Jezusowi, Bożemu Miłosierdziu niż sobie. Polecona przez Chrystusa uroczystość może przyczynić się też do przyjęcia Ewangelii przez tych, którzy jej jeszcze nie znają, ale też dopomoże w powrocie do Boga grzesznikom. Zgodnie z życzeniem Zbawiciela Niedziela Przewodnia (pierwsza po Wielkanocy, obecnie - druga wielkanocna) ma być dniem święta Bożego Miłosierdzia. Ks. profesor uzasadnia, że rzeczywiście ten dzień jest jak najbardziej odpowiedni, gdyż wieńczy on dar naszego odkupienia, przypomina przyjęty na Wielkanoc chrzest, ustanowienie sakramentu pokuty, łaskę odpustów i wielkość kapłaństwa w służbie Bożego Miłosierdzia. Według ks. Sopoćki osobne święto ukaże nam w całości dar Bożego Miłosierdzia, chociaż o nim mówi wiele tekstów liturgicznych zamieszczonych w mszale, brewiarzu, rytuale czy też w pontyfikale.

W Archidiecezji Białostockiej to święto wprowadził ks. biskup Edward Kisiel, administrator apostolski Archidiecezji w Białymstoku, w roku 1986, wyznaczając na jego obchód Niedzielę Przewodnią. Biskup polecił też, by na terenie Archidiecezji praktykowano kult Bożego Miłosierdzia poprzez odmawianie Koronki, Nowenny do Miłosierdzia Bożego, a także przez celebrowanie Mszy św. wotywnych o Bożym Miłosierdziu. Ordynariusz Archidiecezji miał nadzieję, że wraz z wprowadzeniem święta Bożego Miłosierdzia Bóg pobłogosławi naszemu lokalnemu Kościołowi oraz wszystkim czcicielom Bożego Miłosierdzia, którzy “wielbić Go będą z głęboką pokorą i ufnością”. W tym czasie, gdy u nas wprowadzano święto Bożego Miłosierdzia, obchodzono je także w innych kilku diecezjach polskich.

Odnowiony przez papieża Pawła VI (14 II 1969) obchód roku liturgicznego nie pozwala w niedziele uprzywilejowane Adwentu, Wielkiego Postu i wielkanocne obchodzić jakichkolwiek świąt i uroczystości. Dlatego też święto Bożego Miłosierdzia “korzysta” z tekstów liturgicznych Niedzieli Przewodniej, obecnie drugiej wielkanocnej, ponieważ one mówią o Bożym Miłosierdziu. W kolekcie mszalnej Kościół zwraca się do Boga “zawsze miłosiernego”, który przez doroczną uroczystość wielkanocną umacnia wiarę swojego ludu. Prosimy o łaskę zrozumienia, jak wielkim darem jest chrzest, bierzmowanie i Eucharystia. W modlitwie nad darami zanosimy prośbę do Boga, aby przyjął od nas dary i abyśmy przez wiarę i dzięki łasce chrztu osiągnęli zbawienie. Modlitwa po Komunii zawiera prośbę, aby działanie wielkanocnego sakramentu (chrztu) “nieustannie trwało w naszych duszach”. Ewangelia w roku A, B i C (J 20, 19-31) ukazuje nam spotkanie zmartwychwstałego Pana z uczniami. Jezus w swoim miłosierdziu przygarnia św. Tomasza, obdarzył apostołów swoim pokojem, a nam wszystkim zostawił sakrament pokuty jako dar Bożego Miłosierdzia.

W Archidiecezji Białostockiej są dwa kościoły parafialne pod wezwaniem Bożego Miłosierdzia: w Białymstoku i Pogorzałkach. W nich obchodzi się uroczystość tytułu kościoła, a w całej Archidiecezji święto Bożego Miłosierdzia. Niech ono będzie okazją do wdzięczności wobec Najmiłosierniejszego Zbawiciela i pobudzi nas do czynów miłosierdzia.