Kryzys Rodziny obejmuje coraz szersze kręgi społeczeństw także tych, które do niedawna jeszcze traktowały rodzinę jako wartość największą. Dla katolików ważne jest nie tylko to, że rodzina traci swoje właściwe miejsce w społeczeństwie, że jest zagrożona w swoim bycie, ale przede wszystkim, że jest zagrożona świętość rodziny. Rodzina ludzi wierzących uświęcona sakramentem, a więc przymierzem z Bogiem. Samym powinna być miejscem, gdzie działa Stwórcza moc Boga we współpracy z ludźmi, gdzie się ma począć nowy człowiek i nie tylko począć, ale żyć dążąc do doskonałości. Rodzina ma zabezpieczyć najwyższe wartości i po prostu doprowadzić swoich członków do zbawienia do nieba. Przyglądając się współczesnej rodzinie łatwo zauważyć, że nie spełnia ona dziś tej roli. Chora rodzina XX wieku wymaga specjalnej troski, wymaga pomocy.
 Dla Kościoła jest oczywiste, iż lekarze i wszyscy pracownicy lecznictwa mają możliwość niesienia realnej pomocy zagrożonej rodzinie ludzkiej.
Z istoty swojej medycyna ma służyć życiu i zdrowiu - odwieczna etyka zawodowa lekarska oparta o przysięgę Hipokratesa broni tych wartości, które są dziś zagrożone. Paweł VI w Humane Vitae przypomina, że prawa natury nie mogą przeczyć prawom Stwórcy, gdyż tę naturę stworzył dlatego wiedza medyczna, biologiczna może służyć człowiekowi w odkryciu praw Bożych i w realizacji Bożych przykazań. Narastający postęp wiedzy medycznej ma pomóc człowiekowi w realizacji Bożego Planu, ale też przeciwnie postęp wiedzy umożliwia coraz to nowe nadużycia, które nie istniały dawniej, gdy brakowała tej wiedzy stąd Paweł VI mówi o wiedzy „zgodnej z wiarą i prawym rozumem”. Nie każda wiedza jest zgodna z „prawym rozumem”, dlatego pojawia się szczególna odpowiedzialność lekarzy wierzących za ten postęp, który ma przyczyniać się do uświęcenia rodziny ludzkiej, a nie do niszczenia. Lekarz wierzący świadomy swojej odpowiedzialności może (jak wykazało nasze doświadczenie wielu lat) skutecznie pomagać rodzinie ludzkiej na jej różnych etapach.
  Doświadczenie uczy, iż wielokrotnie małżeństwo nie wytrzymuje próby czasu z powodu braku odpowiedniego przygotowania, młodzi ludzie zbyt pochopnie zawierają związek małżeński i nie zawsze zdając sobie w pełni sprawę z tego co to w istocie rzeczy oznacza. Kościół stara się organizować odpowiednie kursy w których lekarze mają wiele do powiedzenia. Medycyna daje naukowe dowody na to, że ludzkie życie zaczyna się w momencie zapłodnienia - genetyki, embriologia, pediatria prenatalna dają właściwe informacje - lekarz ma szansę te wiadomości przekazywać ludziom zwłaszcza młodzieży. Lekarz może młodym ludziom wyjaśniać istotę ludzkiego seksualizmu i ma obowiązek przekazać właściwą wiedzę o ludzkiej działalności seksualnej, działalności, która zależy od ludzkiej woli, człowiek bowiem nie posiada przymusowych mechanizmów podniecenia seksualnego jak świat zwierzęcy, ale działalność ta zależy od nastawienia i decyzji człowieka, a zatem jest to dziedzina odpowiedzialności, a nie mimowolnego dziania się. Lekarz może i ma obowiązek naświetlić prawidłowo wszystkie zboczenia, które mogą zaistnieć i ma je uważać prawidłowo tzn. ocenić jako odejście od normy, od prawidłowego użycia swoich możliwości - tak jak ocenia dokument Stolicy Apostolskiej „Persona Humana”
Lekarz może swoim przykładem, swoim zachowaniem pokazać wartość ciała ludzkiego, wartość nienaruszalności tego ciała, lekarz może wypowiadać się w ten sposób, że podepcze wartość dziewictwa, czystości przedmałżeńskiej. Ma obowiązek przekazywać prawdę o tym, iż zachowanie czystości, celibat, dziewictwo nie wywołują żadnych schorzeń, ani sprzeciwiają się pełnemu rozwojowi jednostki, a przeciwnie nadużycia w tej dziedzinie prowadzą do schorzeń. Lekarz dysponuje wiedzą o chorobach wenerycznych, których narastająca na świecie ilość świadczy o demoralizacji obyczajów.
Medycyna posiada wiedzę na temat zdrowia ogólnego i lekarz ma za zadanie poinformować młodych ludzi o eugenice o chorobach, które mogą znieść ważność zawartego  małżeństwa, które są przeszkodą do realizacji rodzicielstwa. Wreszcie temat szczególnie potrzebny i aktualny to prawidłowe informacje na temat ludzkiej płodności. Każdy lekarz, ale szczególnie wierzący powinien się czuć zobowiązany do zdobycia wiedzy w tym zakresie i przekazywania tej wiedzy ludziom. Nie może nigdy zapisać żadnych środków antykoncepcyjnych ani aborcyjnych. Lekarz ma możliwość kontaktu z ludźmi bardziej niż ktokolwiek inny, ale szczególnie lekarz jest tą osobą, której rodzina zawierza nowe życie. Zadaniem lekarza jest leczyć a nie zabijać chorych, stąd uczciwy lekarz nie może przyjąć takich wskazań lekarskich, które są nazywane „względem na zdrowie dziecka”, gdyż dziecko chore też jest człowiekiem i ma prawo do życia. To samo odnosi się do nieuleczalnie chorych i starych i wszelkie tendencje do eutanazji muszą być przez lekarza odrzucone. Lekarz nie ma prawa decydować ani o chwili narodzenia ani o chwili zejścia z tego świata, gdyż człowiek zawsze umiera w momencie dla niego najlepszym, bo Pan Bóg jest dobry - powiedział Jan Paweł II.
W celu realizowania odpowiedzialności za świętość rodziny ludzkiej lekarz może włączyć się w program pracy duszpasterskiej na różne sposoby.
A) Wykłady dla dzieci, młodzieży w ramach lekcji religii, rekolekcji, okolicznościowych spotkań.
B) Wykłady obowiązujące kandydatów do małżeństwa.
C)Zorganizowanie Poradni przy Parafii zarówno dla młodzieży, dla narzeczonych jak i dla małżeństw
D) Organizowanie kongresów naukowych dla świata lekarskiego, szczególnie  na temat obrony życia i kierowania płodnością.
E) Publikacje popierające prawidłowe rozwiązania etyczne - reagowanie na ukazujące się artykuły w prasie z obozu przeciwnego - polemika rzeczowa z błędnymi przekonaniami szerzonymi przez mass media.
F) Pogłębienie osobistej wiedzy, a także wiary przez własne praktyki religijne i udział w akcjach organizowanych przez Kościół. Dawanie świadectwa w swoim środowisku pracy w przekonaniu, że jedynie rady oparte o naukę Kościoła mogą przynieść istotną pomoc ludzkiej rodzinie.