18 stycznia, tradycyjnie już, rozpoczynamy Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan. Zakończy się on w święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła w dniu 25 stycznia. Słowo „ekumenizm" wywodzi się z języka greckiego (oikumene) i rozumiemy przez nie poglądy i postawy wyrażające dążenie do zjednoczenia wszystkich chrześcijan w jednym Chrystusowym Kościele. Obchodzona niedawno uroczystość Narodzenia Pańskiego uświadomiła nam prawdę, że Syn Boży przyszedł na świat, aby rozproszone przez grzech dzieci Boże zgromadzić w jedną rodzinę. Dla naszego zbawienia i naszej jedności umarł na krzyżu i zmartwychwstał. Św. Jan Apostoł i Ewangelista zapisał arcykapłańską modlitwę Pana Jezusa o jedność Apostołów, ale również nas chrześcijan. „A nie tylko za nimi (Apostołami) proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak ty, Ojcze, we mnie, a ja w tobie, aby i oni stanowili jedno w nas, aby świat uwierzył, żeś ty mnie posłał" (J 17,20-21). To pragnienie Chrystusa nie zostało dotychczas zrealizowane, a brak jedności ochrzczonych jest często zgorszeniem dla świata, utrudnia nam bycie prawdziwymi uczniami Pana, sprawia też trudność w głoszeniu Ewangelii na misjach.
        Jaka jest historia Tygodnia Modlitw o Jedność? Pragnienie jedności chrześcijan było obecne w Kościele katolickim, ale też i w innych wspólnotach niekatolickich. Papież Leon XIII wprowadził w roku 1895 Nowennę do Ducha Świętego przed Zielonymi Świątkami, aby przyspieszyć dzieło pojednania braci odłączonych. W kilka lat później (od 1908 r.) dwaj duchowni anglikańscy: Jones Spencer i Paul Watson propagowali Oktawę modlitw o Jedność Kościołów (18-25 stycznia). W następnym roku P. Watson przeszedł do Kościoła katolickiego i już jako katolik szerzył ideę modlitwy o jedność chrześcijan, a jego przyjaciel J. Spencer czynił to samo jako anglikanin. W duchu ekumenicznym pracował belgijski kardynał D.J. Mercier, głosząc, że zjednoczenie wyznawców Chrystusa może przyspieszyć wzajemne ich poznanie (poszczególnych Kościołów, ich tradycji), a także miłość przejawiającą się w codziennym życiu. Starania Watsona i Spencera o popularyzację Oktawy modlitw poszły po pewnym czasie w zapomnienie. Ich myśl podjął francuski ksiądz Paul Couturier (1881-1953), twórca i prekursor ekumenizmu duchowego i doktrynalnego. Ks. Couturier polecał modlić się o jedność, ale taką, jakiej chce Chrystus. Za główny środek prowadzący do jedności uważał on zespolenie nas chrześcijan w modlitwie z Chrystusem, gdyż tylko nasz Pan jest ostatecznie jej dawcą. Modlitwa ta ma łączyć się z troską o duchowe odrodzenie chrześcijan. Ks. Couturier nawoływał chrześcijan do głębokiej skruchy z powodu braku jedności, głębokiej pokory i miłości. To wszystko w mocy Ducha Świętego doprowadzi do jedności uczniów naszego Zbawiciela. Pracę na rzecz jedności bardzo wyraźnie podjęli papieże, poczynając od Jana XXIII (1958-1963). Także obecny Ojciec św. przygotowując nas do Jubileuszu Roku 2000 nawołuje do zjednoczenia wyznawców Chrystusa. W swojej encyklice Ut unum sint wzywa chrześcijan do modlitwy: „Gdy chrześcijanie modlą się razem, wówczas cel, jakim jest zjednoczenie, wydaje się bliższy. Długa historia chrześcijan znaczona wielorakim rozbiciem, wydaje się jakby układać na nowo, dążąc do źródła swej jedności, którym jest Jezus Chrystus (...) We wspólnocie modlitwy Chrystus jest rzeczywiście obecny: modli się w nas, z nami i za nas (...) Na ekumenicznej drodze jedności trzeba przypisać stanowczy prymat wspólnej modlitwie - modlitewnemu zjednoczeniu wokół samego Chrystusa" (nr 22).
        Tegoroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan nosi hasło: „Bóg zamieszka wraz z nimi i będą oni Jego ludem, a On będzie Bogiem z nimi" (Ap 21,3). Po raz pierwszy w historii ekumenicznych modlitw teksty biblijne, również samo hasło, wybrała i opracowała ekumeniczna grupa chrześcijan z Malezji w Azji, do której należą katolicy, anglikanie, luteranie, metodyści i przedstawiciele Kościoła Indii. Zaproponowany do rozważań tekst z Apokalipsy św. Jana Apostoła (21.1-7), złączony z naszymi modlitwami, ma utwierdzić wiarę ochrzczonych, że Chrystus jest dla nich „Alfą i Omegą", Początkiem i Końcem, celem naszego życia i źródłem zbawienia w mocy Ducha Świętego. Tradycyjnie Oktawa modlitw kończy się świętem Nawrócenia św. Pawła Apostoła. Święto to znane było już św. Hieronimowi (+420). Chrześcijanie w ten dzień wielbili Pana za wielką łaskę, jakiej udzielił św. Pawłowi, powołując go do grona Apostołów i posyłając do pracy misyjnej wśród pogan. Wspomniani działacze ekumeniczni, P. Watson i ks.Couturier, widzieli w św. Pawle wzór do naśladowania w dążeniu do zjednoczenia oraz wzywali go jako patrona dzieła ekumenizmu.
        Niech ten Tydzień da nam sposobność do uczynienia rachunku sumienia z naszego chrześcijaństwa, do czego też wzywa Papież Jan Paweł II (bulla „Incarnationis mysterium" z 29 XI 1998). Niech pomoże nam dojrzeć w ludziach wierzących inaczej niż my - braci i siostry. Niech więcej będzie wzajemnego szacunku, życzliwości, dobroci i miłości. Prośba o jedność niech stanie się integralną częścią naszej codziennej modlitwy. W intencji zjednoczenia ofiarujmy Panu nasze modlitwy, dobre czyny i spotykające nas cierpienia. W ten sposób przyczynimy się do spełnienia prośby Chrystusa, „aby byli jedno".