Słowo Boże dla Afryki

W dniach 25 listopada – 9 grudnia 2001 roku gościliśmy w Archidiecezji Białostockiej siostrę Euphrasię Simati z Kenii. Siostra Simati jest dyrektorką Centrum Biblijnego dla Afryki i Madagaskaru (BICAM – Biblical Centre for Africa and Madagascar) istniejącego w stolicy Kenii – Nairobi. Pragnąc przybliżyć Czytelnikom „Czasu Miłosierdzia” działalność tego centrum, zapraszamy do spotkania na łamach naszego miesięcznika z siostrą Euphrasią Simati.

Jestem bardzo szczęśliwa, że mogę się z Wami spotkać! Moim wielkim pragnieniem było poznać bliżej kraj, z którego pochodzi Ojciec Święty Jan Paweł II. W Polsce jestem od kilku dni. Odwiedziłam Częstochowę, gdzie miałam to wielkie szczęście modlić się przed cudownym obrazem Czarnej Madonny.

Jak mi wiadomo z historii, Wasz kraj odegrał wielką rolę w przemianach zachodzących w Europie w ostatnim dwudziestoleciu. Nie byłyby one możliwe bez osoby Ojca Świętego Jana Pawła II i „Solidarności”. W drodze powrotnej do Kenii bardzo pragnę odwiedzić grób Sługi Bożego Księdza Jerzego Popiełuszki, kapelana „Solidarności” pochodzącego z Białostockiej Ziemi. Trzeba być wdzięcznym Bogu za takich kapłanów, jak Ksiądz Jerzy!

Wiecie, że Kościół w Afryce jest wdzięczny za misjonarzy z Polski, wśród których są księża diecezjalni i zakonni, bracia zakonni i siostry zakonne oraz osoby świeckie.

Kenia jest nieco większa od Polski. Liczba mieszkańców wynosi 36 milionów, w tym 17 milionów to chrześcijanie, wśród których katolicy stanowią większość, bo ich liczba sięga 9,3 miliona. Inni Kenijczycy są wyznawcami religii tradycyjnych oraz islamu.

Do Polski przybywam w imieniu BICAM. Należę do Międzynarodowego Zgromadzenia Misjonarek od Niepokalanego Poczęcia Maryi. Zostało ono założone we Francji w 1950 roku. Po pięćdziesięciu latach istnienia mamy w naszym Zgromadzeniu 400 sióstr, które pracują w 16 krajach na pięciu kontynentach. Od roku mamy także jedną placówkę w Polsce.

Do Zgromadzenia wstąpiłam w 1995 roku w Burkina Faso (Afryka Zachodnia) i kontynuowałam formację zakonną we Francji oraz Włoszech. W 2000 roku przełożeni skierowali mnie do pracy w BICAM.

W 1994 roku Konferencja Episkopatów Afryki zaprosiła nasze Zgromadzenie do pracy w BICAM, które powstało w celu promowania znajomości Pisma Świętego wśród katolików w Afryce. Centrum Biblijne dla Afryki i Madagaskaru jest również odpowiedzią na postulaty Soboru Watykańskiego II, aby wierni mieli łatwy dostęp do Biblii, mogli pogłębiać znajomość Słowa Bożego i wprowadzać je w życie.

Apostolat biblijny jest dzisiaj szczególnie potrzebny Afryce ze względu na rodzące się – jak grzyby po deszczu – liczne sekty. Ich liderzy i członkowie wprowadzają ogromne zamieszanie wśród katolików poprzez dowolne i błędne tłumaczenie Pisma Świętego. W rezultacie wielu katolików przechodzi do tych wspólnot, bo nie potrafi – ze względu na słabą znajomość Biblii – odpowiedzieć na zarzuty stawiane im przez członków sekt.

Afryka przechodzi obecnie okres trudnych przemian i niepokojów, które powodują brak stabilizacji społecznej i politycznej oraz gwałtowny wzrost ubóstwa.

Jesteśmy więc ogromnie wdzięczni za każdą pomoc okazywaną nam przez inne kraje, ale jednocześnie jesteśmy świadomi i tego, że Afryka musi pomóc sobie sama, aby godnie reprezentować chrześcijański styl życia. W związku z tym apostolat biblijny odgrywa kluczową rolę w budzeniu i umacnianiu świadomości. Przed nami stoją do zrealizowania rozliczne zadania. Nade wszystko musimy promować tłumaczenie Pisma Świętego na lokalne języki afrykańskie tak, by każdy wierny miał bezpośredni dostęp do Słowa Bożego, mógł je zrozumieć w swoim języku oraz kontekście kulturowym. Innym bardzo ważnym zadaniem, które stoi przed Centrum Biblijnym dla Afryki i Madagaskaru, jest publikowanie i dystrybucja materiałów biblijnych w całej Afryce i na Madagaskarze. W naszej działalności ogromną wagę przywiązujemy do formacji biblijnej wśród wszystkich warstw społecznych chrześcijan nie wyłączając analfabetów. W naszej działalności troszczymy się również o promocję stowarzyszeń biblijnych oraz popularyzację studiów biblijnych na różnym poziomie wśród różnych grup społecznych. Celem działalności Centrum jest także troska o rozwój duchowości biblijnej wśród dorosłych, młodzieży, studentów i uczniów szkół wszystkich szczebli.

Od momentu nominacji – przed rokiem – na dyrektora Centrum Biblijnego dla Afryki i Madagaskaru (BICAM), rozpoczęłam organizowanie kursów i seminariów biblijnych, biblijnych dni skupienia, podczas których uczestnicy poznawali nie tylko prace BICAM, ale i uczyli się czytać i modlić się korzystając z Pisma Świętego (tzw. lectio divina).

Aktualnie nie jesteśmy w stanie zrealizować wszystkich stawianych sobie celów dlatego, że nie dysponujemy wystarczającą ilością materiałów drukowanych i środków finansowych. Wiąże się to z faktem, że BICAM jest jeszcze w fazie organizacyjnej. Jesteśmy więc wdzięczni za każdą najmniejszą nawet pomoc i życzliwość ze strony wiernych. Biskupi afrykańscy mają wielkie oczekiwania co do działalności naszego Centrum. Pragną oni widzieć jak najszybciej dobrze zorganizowany i funkcjonujący oraz przynoszący obfite owoce apostolat biblijny w całej Afryce i na Madagaskarze. Biskupi chcieliby widzieć, jak wierni mają ułatwiony dostęp do Pisma Świętego, jak modlą się z Pismem Świętym i żyją nim na co dzień.

Jestem świadoma odpowiedzialności na mnie spoczywającej, ale i szczęśliwa, iż mogę pracować w tym specyficznym apostolacie, jakim jest apostolat biblijny. Jestem Afrykanką i dostrzegam, jak ważne jest Słowo Boże dla rozwoju i pomyślności Afryki, bo „nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Boga”. Wszak nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa. Wszystkich Was powierzam Bogu przez pośrednictwo Maryi, która zrodziła światu Zbawiciela, w słowach modlitwy Zdrowaś Maryjo w moim ojczystym języku kiswahili:

Salamu Maria! Umejaa neema

Bwana yu mawe, nebarikiwa kuliko wanawake wote

Na Yesu mzao wa tumbo lako amebarikiwa

Maria Mtakatifu Mama wa Mungu

Utuombee sisi wakosefu, sasa na saa ya kufa kwetu. Amen.

Siostra Euphrasia Simati

Białystok, grudzień 2001 r.


powrót