SKUPIENIE DOJRZAŁE
Są takie chwile u matek, gdy tajemnicę człowieka 
odsłania im w źrenicach pierwszy głęboki błysk 
jakby dotknięcie serca za cienką falą wzroku -
pamiętam błyski takie, które minęły bez echa, 
a we mnie miejsca starczyło na prostą zaledwie myśl. 
Synu mój trudny i wielki, Synu mój prosty,
przywykłeś we mnie na pewno do myśli wszystkich ludzi - 
w cieniu tych myśli czekasz głębokiej chwili serca, 
która się w każdym człowieku inaczej zaczyna
- a we mnie jest pełna matki - 
i pełnią tą nigdy się nie utrudzi.

Ty zaś taką chwilą objęty już nie zaznajesz zmian 
i w taką wciągasz prostotę to wszystko, co we mnie zostało, 
że jeśli matki w oczach swych dzieci błysk serca rozpoznają, 
to ja w Twej Tajemnicy cała skupiona trwam.

Karol Wojtyła - poemat "Matka"


Michał Anioł – „Bóg stwarza gwiazdy i rośliny" – fresk z Kaplicy Sykstyńskiej.

strona główna